[more]
Zanim perkusista Tim Horner stał się tym kim jest na jazzowej scenie dziś, a więc postacią niezwykle cenioną zarówno w środowisku muzyków, jak i przede wszystkim pośród odbiorców muzyki jazzowej z najwyższym znakiem jakości, odbył długą i obfitującą w doświadczenia drogę muzyczną. Jako absolwent Berklee College of Music w 1978 roku dostał się do składu renomowanej Orkiestry Tommy'ego Dorseya. W międzyczasie nagrywał i koncertował m.in. z Miroslavem Vitousem i Johnem Scofieldem. W latach 80-tych muzyk przeniósł się z Bostonu do Nowego Jorku, który w większym stopniu pozwolił mu na rozwijanie swego warsztatu, oraz nawiązanie kontaktów z muzykami takimi jak: Hank Jones, Clifford Jordan, Joe Locke, Wynton Marsalis, Joe Williams, Dave Liebman czy Corey Christiansen. Od wielu już lat Tim Horner współpracuje z najważniejszymi muzykami amerykańskiej sceny jazzowej, a ostatnio zasila też skład renomowanej The Village Vanguard Jazz Orchestra.
Po nagraniu dziesiątek płyt w składach firmowanych m.in. przez Marię Schneider i Joe Locke, w roku 2010 ukazała się płyta kwartetu Hornera prowadzonego wraz z Markiem Shermanem: ''Good Rhythm / Good Vibes'', a krótko później album firmowany własnym nazwiskiem: ''The Places We Feel Free'' (2011). Wówczas to Hornerowi udało się pozyskać do współpracy m.in. basistę Martina Winda (znanego ostatnio z doskonałej płyty nagranej w duecie z Philipem Catherine: ''New Folks'', 2014) oraz pianistę Jima Ridla (ostatnio słyszanego w formacji Anthony'ego Brankera na płycie ''Uppity'', 2013). Obie płyty Tima Hornera wydane przez Miles High Records odniosły na Nowym Kontynencie niemały sukces, dlatego muzyk postanowił ''kuć żelazo póki gorące'' i w roku 2013 uraczył nas wyśmienitym albumem ''The Head Of The Circle'', jaki tym razem ukazał się nakładem wytwórni Origin Records.
Na sesję jaka odbyła się w grudniu 2012 roku w Charlestown Road Studios w New Jersey Tim Horner zaprosił wirtuoza instrumentów dętych -Teda Nasha, swego wieloletniego muzycznego przyjaciela -wibrafonistę Joe Locke, pianistę Steve'a Allee i kontrabasistę Deana Johnsona. Album zatytulowany ''The Head Of The Circle'' wypełnia dziesięć premierowych kompozycji Hornera ujmujących wyjątkowym klimatem i doskonałymi aranżacjami.
Po swoistym interludium jakim okazuje się etniczny, perkusyjny motyw ''The Drums'' otwierający całość, spływa na nas czarowna dźwiękowa kaskada olśniewająca bogactwem barw pod postacią ''The Dance''. Dominującymi instrumentami są tu zdecydowanie wibrafon doskonałego wirtuoza Joe Locke i klarnet basowy Teda Nasha, choć nie brzmiałyby one tak przekonywująco gdyby nie wspaniały podkład fortepianu i organów Fendera (nasuwający skojarzenia z klimatami spod znaku formacji Return To Forever) i wyśmienity podkład sekcji: Johnson-Horner. Melodyka kompozycji w dużym stopniu odwołuje się do dalekowschodnich motywów, co zapewne jest wynikiem muzycznych podróży perkusisty na Cypr i do Turcji.
''Awakening'' charakteryzuje się bardziej zdecydowaną i stanowczą rytmiką połączoną z swego rodzaju swobodą interpretacyjną. Struktura utworu opiera się w dużej części na dialogujących z sobą partiach klawiszowych Jima Ridla i Steve'a Allee oraz pięknymi partiami chorusowymi Teda Nasha i Joe Locke.
Po kilkunastu minutach pora na 12-minutową balladę; jakże kojąco brzmi ''Listen And You'll See'' z piękną partią fletu na tle krystalicznych dźwięków wibrafonu i klasycznie brzmiącego fortepianu. Uwagę zwracają również dyskretne impresje kontrabasu Deana Johnsona słyszane na drugim planie. Po dziesięciu minutach czeka nas jednak zaskakujące zakończenie, robiące wrażenie wyzwolenia tłumionych przez muzyków emocji.
Wyjątkowym popisem Johnsona są partie podczas utrzymanego w szybkim tempie ''Requiem''. To także obfita dawka esencji stylu jakim dysponuje sam leader -Tim Horner, energicznie przyśpiewujący sobie w trakcie utworu. Erupcja energii i entuzjazmu niemal w każdej sekundzie!
Kunsztowna kompozycja "I Wish I Knew You" odwołuje sie do najwspanialszych tradycji jazzowej ballady. Ted Nash zachwyca przy saksofonie tenorowym, Jim Ridl ''wycina'' jedną z najwspanialszych partii fortepianowych na całym albumie, a Dean Johnson po raz wtóry okazuje się wyjątkowym ''mistrzem drugiego planu''. Perełka!
Klarnet basowy, akordeon, ale przede wszystkim przetworzona przez wokoder wokaliza Tima Hornera i struktura melodyczna, decydują o wyjątkowym klimacie ''przebojowego'' tematu ''Mandala'', odwołującego się do brzmień elektrycznego jazzu z lat 70-tych.
Kolejną balladową perełką jest ''Frugal Meal''. Tym razem jednak Ted Nash sięgnął po saksofon sopranowy, a sekcja rytmiczna niemal eksploduje co chwila doskonałymi synkopami. Jak zwykle równowagę przywraca krystaliczny wibrafon Joe Locke.
Hammondy, bluesowa praca kontrabasu i brzmienie klarnetu basowego podczas ''The King'', budują wspaniale kontrastujące z pozostałymi nagraniami na ''The Head Of The Circle'', ''archaiczne'' bluesowe brzmienie. Jest też tu długie solo perkusyjne samego ''szefa'', doskonale wpisane w schemat całego nagrania.
Na koniec swawolny temat ''Ta Da'' pozwalający na bardziej free jazzowe wędrówki instrumentalistów. To taki rodzaj wyzwolenia się z obowiązujących ram, a zarazem doskonałe podsumowanie całego albumu pod postacią przysłowiowej ''odrobiny szaleństwa''.
Bogactwo i wielobarwność muzyki wypełniającej ''The Head Of The Circle'' dozowana jest z wyjątkową subtelnością i delikatnością. Muzyka sączy się dyskretnie w ciągu całych 74 minut trwania płyty relaksując słuchacza i stwarzając niejednokrotnie wrażenie niemal błogości wynikającej z obcowania z tak pieczołowicie i misternie poskładanymi dźwiękami. Piękna płyta, pozbawiona jakichkolwiek słabszych momentów.
Robert Ratajczak
skład:
Ted Nash - saksofony, klarnet, flet
Joe Locke - wibrafon
Jim Ridl - fortepian
Steve Allee - instr.klawiszowe, akordeon
Dean Johnson - kontrabas
Tim Horner - instr.perkusyjne, wokal
* * * * * * * * * * * * * *
* * * * * *
Poniżej opisy innych płyt Origin Records:
_____________________________________________________________________________________
