[more]
Amerykański trębacz i kompozytor Terence Blanchard już od początku lat 90-tych (po zakończeniu współpracy z legendarną formacją Arta Blakeya Jazz Messengers) poza komponowaniem muzyki filmowej, prowadzi własny kwintet, wraz z którym co około dwa lata zaskakuje nas nowym albumem. Dzieło Blancharda ''Magnetic'' z 2013 roku jest czwartym albumem opublikowanym przez legendarną wytwórnię Blue Note.
To dziesięć nowych kompozycji lidera i wyśmienitych muzyków tworzących kwintet złożony zarówno z wieloletnich współpracowników trębacza: saksofonisty Brice'a Winstona, pianisty Fabiana Almazana i perkusisty Kendricka Scotta, jak i młodego (zeledwie 21-letniego) basisty Joshuy Crumbly. W kilku nagraniach na kontrabasie gościnnie zagrał sam Ron Carter, na saksofonie Ravi Coltrane, a w trzech utworach brzmienie formacji wzbogacono o finezyjną gitarę znanego już z wcześniejszych albumow Blancharda -Lionela Loueke.
Poszczególne wątki są misternie splatane trąbką Blancharda grającego zarówno czystym i charakterystycznym dla siebie tonem jak i przetworzonym z użyciem licznych przystawek.
Wyjątkową melodyką wyróżnia się rozbudowana do ponad 10 minut mini suita ''Pet Step Sitter's Theme Song'', swobodnie oscylująca wokół etnicznej stylistyki i ozdobiona intrygującą wokalizą. To niewątpliwie jedne z najjaśniejszych minut całego albumu.
Mniej przekonuje mnie zastosowanie elektronicznych efektów w muzyce Blancharda (np. w trakcie ''Hallucinations'' czy ''No Borders Just Horizons''). Na szczęście muzyk nie uległ w większym stopniu tej estetyce, która być może sprawdza się w trakcie utworów nagrywanych przez Blancharda dla potrzeb filmów, lecz na stricte jazzowej płycie (a taką bez wątpienia jest ''Magnetic'') zdecydowanie się nie sprawdza.
Uwagę przykuwa zaserwowane nam z prawdziwą furią długie solo perkusyjne Kendricka Scotta, wprowadzające kwintet w ciekawy temat ''No Borders Just Horizons'', charakteryzujący się ilustracyjnym charakterem. Po raz kolejny odzywa się tu filmowa dusza kompozytorska Blancharda, której melanż z czysto jazzowym postrzeganiem dźwięków robi na ''Magnetic'' doprawdy ogromne wrażenie.
Nie sposób nie zwrócić uwagi na pianistę składu -Fabiana Almazana, którego wkład w ostateczne brzmienie całej płyty wydaje się nieoceniony. Wyjątkowy popis wyczucia klimatu i zarazem (robiącej wrażenie nieograniczonej) wirtuozerii Pianisty odkrywamy podczas impresyjnego tematu ''Comet'' zagranego solo.
Niewątpliwie zachwycić może różnorodność inspiracji i ogrom z wyjątkowym wyczuciem podejmowanych tematów muzycznych, wyraźnie czytelnych jednak przede wszystkim dla osłuchanych wcześniej z muzyką Blancharda. Silnie zarysowany rytm, ujmujące klimatem jazzowe ballady, impresyjne motywy, a ponad wszystko -niczym nieposkromiona fantazja i zdolność doskonałych kreacji. To niewątpliwe atrybuty albumu ''Magnetic'', jaki mimo wszystko zakwalifikować można jako doskonały przykład ambitnego mainstreamu połowy drugiego dziesięciolecia XXI wieku.
Robert Ratajczak
_______________________________________________________________________________________
Terence BLANCHARD: Magnetic /CD 2013, Blue Note/
Magnetic; Jacob’s Ladder; Don’t Run; Pet Step Sitter’s Theme Song; Hallucinations; No Borders Just Horizons; Comet; Central Focus; Another Step; Time To Spare
skład:
Terence Blanchard - trąbka
Brice Winston - saksofon
Fabian Almazan - fortepian
Joshua Crumbly - kontrabas
Kendrick Scott - perkusja
oraz:
Lionel Loueke - gitara
Ron Carter - kontrabas
Ravi Coltrane - saksofony
_______________________________________________________________________________________
