Potofen; Haricot Guide; Mazout Damnation; Les Flics de la Police; Francois.
Francuskiego saksofonistę Emile Parisiena mieliśmy okazję już poznać dzięki serii płytowej "Duo Art'', w ramach której ukazał się jego wyśmienity album nagrany z akordeonistą Vincentem Peiranim: ''Belle Epoque'' (2014). Kilka miesięcy później na rynek trafia płyta ukazująca dalekie od kameralnego duetu oblicze francuskiego wirtuoza. To jego własny kwartet tworzony przez jak najbardziej klasyczne instrumentarium jazzowe: saksofon / fortepian / kontrabas / perkusja. Emile Parisien Quartet to bardzo demokratyczny kolektyw, w najmniejszym stopniu nie robiący wrażenia składu ściśle podporządkowanemu liderowi. Dostrzec to można już choćby po fakcie, iż każdy z instrumentalistów zespołu, będący też kompozytorem, przygotował na płytę ''Spezial Snack'' własny utwór (perkusista Sylvain Darrifourcq dostarczył nawet dwie kompozycje).
Muzyka kwartetu nie stroni od eksperymentów, opartych jednak przede wszystkim na wyczuwalnej w trakcie przesłuchiwania albumu, przyjemności płynącej z wspólnego grania. W na ogół długich i rozbudowanych utworach wypełniających album usłyszymy zarówno echa hard bopu jak i elementy właściwe free jazzowi. Liczne innowacje jakie młodzi muzycy wprowadzili do swej twórczości spaja jednak wyjątkowe porozumienie instrumentalistów.
Otwierający album temat ''Potofen'' stanowi niemal esensję stylu formacji: zuchwałe partie saksofonu, motoryczny fortepian, stateczny bas i transowy rytm perkusji.
''Haricot Guide'' robi początkowo wrażenie muzycznego chaosu i zlepku wyjątkowo nie pasujących do siebie motywów. Po zasłuchaniu się w na pozór kakofoniczną strukturę kompozycji, okazuje się iż w tym szaleństwie jest metoda. Przez ponad 10 minut nagrania odkrywamy wraz z instrumentalistami wspólny mianownik, scalający poruszający się po skrajnych obrzeżach tonacji saksofon, twarde agresywne akordy fortepianu, pląsający kontrabas i szaleńcze partie perkusji. Całość robi wrażenie zwiastującej nadejście jazzowej supernovy, jakiej powstanie okazuje się wyzwoleniem z obowiązujących zasad harmonii.
Zgoła odmienny charakter dominuje podczas wielowątkowej mini suity ''Mazout Damnation'' przygotowanej przez pianistę składu -Juliena Touery: tajemnica, zagadka, niewiadoma? Wrażenie potęguje niepokojąco brzmiąca gra smyczkiem Ivana Gelugne i efekty perkusyjne (dzwonki, skrzypienie, szumy).
''Les Flics de la Police'' to niejako rozwinięcie konwencji ''Potofen''. Jednak po ponad półgodzinnym obcowaniem z ''Spezial Snack'' jesteśmy już na kolejnym stopniu wtajemniczenia. Orientalne partie saksofonu, atonalne dźwięki klawiszy, transowy bas, marszowy werbel i niespodziewane zakończenie.
Ciekawym zakończeniem albumu jest ''Francois'' z partią żalącego się saksofonu Parisiena i impresyjnymi partiami kontrabasu, przeciwstawionymi niepokojącej perkusji i akordom fortepianu.
Kwartet Parisiena proponuje muzykę wyszukaną i być może nie dla wszystkich przystępną, lecz doprawdy warto poświęcić się jej, odrywając od otaczającej nas rzeczywistości i skupiając tylko i wyłącznie na docierających z głośników dźwiękach. Tylko wówczas: Uwaga! Ta muzyka wciąga i uzależnia.
Premiera płyty 10 października 2014.
Robert Ratajczak
_____________________________________________
Emile Parisien Quartet: Spezial Snack /CD 2014, ACT/
Potofen; Haricot Guide; Mazout Damnation; Les Flics de la Police; Francois.
skład:
Emile Parisien - saksofony
Julien Touéry - fortepian, fortepian preparowany
Ivan Gélugne - kontrabas
Sylvain Darrifourcq - instr. perkusyjne, cytra
________________________________________________
