Suite en V Part 4; Suite en V Part 1; Dream Brother; Mutinerie; On The Heights; Air Song #2; Some Monk; Workin' Rhythm; Miniature.
Tacy muzycy jak Raul Jaurena, Fausto Beccalossi, Klaus Paier czy młody, zaledwie 33-letni, urodzony w Nicei - Vincent Peirani od lat pracują na opinię akordeonu jako pełnoprawnego instrumentu w muzyce improwizowanej sprawiając, iż akordeon jest coraz chętniej słuchany przez miłośników jazzu. O możliwościach akordeonu i pokrewnych mu accordiny i bandoneonu w ramach kameralnego duetu, mogliśmy przekonać się w ostatnim czasie choćby dzięki dokonaniom Klausa Paiera z wiolonczelistką Asją Valcic (płyty: ''A DEUX'', 2008 i ''Silk Road'', 2013), Raula Jaureny z klarnecistą Berndem Rufem (''Angel Bailarin'', 2012) czy właśnie Vincenta Peiraniego z saksofonistą Emile Parisienem (''Belle Epoque'', 2014). Współpraca akordeonisty z Parisienem sięga roku 2012, kiedy to obaj wraz z Michaelem Wollnym i Michelem Benitą zarejestrowali dwie kompozycje Peiraniego, jakie znalazły się na albumie ''Thrill Box'' (2013).
Emile Parisien poza współpracą z Peiranim, prowadzi własny kwartet tworzony przez jak najbardziej klasyczne instrumentarium jazzowe: saksofon / fortepian / kontrabas / perkusja. W październiku 2014 roku muzyk opublikował nagrany w takim właśnie składzie, wyśmienity album: ''Spezial Snack'' (2014). Miesiąc później natomiast światło dzienne ujrzał album innej formacji z jaką związany jest saksofonista. Mowa o albumie ''The Budapest Concert'' (2014) zespołu ''Horizons Quintet'' prowadzonego przez puzonistę Gueorguia Kornazova, której Parisien jest pełnoprawnym muzykiem.
Vincent Peirani jest dziś jedną z największych młodych gwiazd europejskiego jazzu, należącą do grona takich artystów związanych z wytwórnią ACT jak: saksofonista Marius Neset, skrzypek Adam Bałdych i pianista Michael Wollny, jacy wyznaczając nowe szlaki w jazzie, niejako na nowo definiują istotę swego instrumentu.
Najnowszy, trzeci już album wirtuoza akordeonu, jaki na łamach prestiżowego ''French Jazz Magazine'' zyskał tytuł Artysty Roku 2013, a przez jury Academie du Jazz uhonorowany został nagrodą "Django Reinhardt Prix'', zrealizowany został w odmiennej od poprzednich realizacji artysty konwencji. Z myślą o ''Living Being'', akordeonista powołał do życia bardzo rozbudowany wobec swych poprzednich realizacji, muzyczny kolektyw rozbudowany do kwintetu. Co więcej, muzyk postawił na instrumentalistów wywodzących się z różnych środowisk muzycznych. Poza liderem i wspomnianym Emile Parisienem, zespół tworzą: klawiszowiec związany dotąd ze sceną francuskiej muzyki pop - Tony Paeleman, gitarzysta basowy r'n'b - Julien Herne i dynamiczny perkusista - Yoann Serra. Powołanie do życia składu z zastosowaniem gitary basowej - zamiast kontrabasu i klawiatury Fendera - zamiast klasycznego fortepianu, zaowocowało bardzo nowoczesnym elektrycznym brzmieniem. Również sposób gry Yoanna Serry, zdaje się bardziej ewoluować w stronę estetyki fusion czy nawet jazz rocka.
Przykładem tego jest choćby: ''Suite en V Part 1'' oparty na dynamicznym basie i szaleńczej pracy perkusji, wspieranych elektroniczną klawiaturą.
Poza własnymi kompozycjami Vincenta Peirani, na albumie ''Living Being'' znajdziemy także przjmującą transkrypcję utworu Jeffa Buckleya: ''Dream Brother'' oraz pełną eksperymentalnych kolaży dźwiękowych wersję kompozycji francuskiego saksofonisty i klarnecisty Michela Portala: ''Mutinerie''.
Vincent Peirani to jednak bardzo zdolny kompozytor i właśnie jego autorskie utwory poparte świetnymi aranżacjami stanowią o sile całego albumu. Jedną z takich pełnych blasku miniaturek jest na ''Living Being'', piękny impresjonistyczny temat ''On The Heights'', mieniący się tysiącem barw umieszczonych na tle pejzażowego tła.
''Air Song'' to z kolei pełen skomplikowanej polifonii utwór plasujący się w samym środku estetyki fusion lat 70-tych. To także wyśmienity pokaz możliwości improwizacyjnych tkwiących w geniuszu saksofonisty Emile Parisiena, poparty sugestywnymi partiami klawiszy Paelemana.
Najdłuższym tematem na płycie jest dedykowany Theloniousowi Monkowi: ''Some Monk''. Mamy tu do czynienia z bardziej rozbudowaną strukturą kompozycji, obejmującą kilka pojawiających się w ciągu dziewięciu minut motywów.
Motoryczny rytm towarzyszy nam w trakcie nasyconego bluesem: "Workin 'Rhythm", z funkującym basem Juliena Herne i wręcz ekwilibrystycznym popisem lidera w połowie utworu.
Niewyczerpana wszechstronność i fantazja, bezgraniczna muzykalność oraz żywe i naturalne brzmienie - to bezsprzecznie jedne z najsilniejszych walorów płyty. Jeśli tak wyglądać ma przyszłość muzyki improwizowanej - możemy być spokojni o dalsze losy poczciwego staruszka zwanego Jazzem.
Premiera albumu: 30 stycznia 2015 roku
Robert Ratajczak
_____________________________________________________
Suite en V Part 4; Suite en V Part 1; Dream Brother; Mutinerie; On The Heights; Air Song #2; Some Monk; Workin' Rhythm; Miniature.
personel:
Emile Parisien - saksofony
Vincent Peirani - akordeon, głos
Tony Paeleman - fender rhodes, efekty
Julien Herné - gitara basowa, efekty
Yoann Serra - perkusja
___________________________________________________
