Davidsbündlertänze, Op. 6; Kreisleriana, Op.16.
Miłośnicy twórczości Roberta Schumanna doskonale zdają sobie sprawę z faktu, iż interpretacje utworów tego szczególnego kompozytora, rozpisanych na fortepian, wymagają od pianisty szczególnej wrażliwości i wyjątkowej zdolności uchwycenia ducha jaki zawarty jest w strukturze kompozycji. W czerwcu 2013 roku w Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy z dwoma cyklami miniatur fortepianowych Roberta Schumanna: "Davidsbündler" i "Kreisleriana" zmierzył się znakomity amerykański pianista pochodzenia rosyjsko-serbskiego - Eugen Idjic, znany i ceniony w Polsce interpretator muzyki romantycznej, laureat IV Nagrody VIII Konkursu Chopinowskiego.
Urodzony w 1947 roku Eugen Indjic w latach 60-tych studiował grę na fortepianie w nowojorskiej Juilliard School oraz na Uniwersytecie w Harvardzie. Przez dziesięć lat pianista pracował pod kierunkiem samego Artura Rubinsteina, a poza Konkursem Chopinowskim (1970), poszczycić się może także sukcesami na kilku konkursach pianistycznych, jak m.in.: Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny w Leeds (1972: III miejsce) czy I Międzynarodowy Mistrzowski Konkurs Pianistyczny im. Artura Rubinsteina (1974: II miejsce). Artysta jest także jurorem podczas wielu międzynarodowych konkursów pianistycznych m.in. w Warszawie, Lizbonie, Tel Awiwie i Monte Carlo, a także prowadzi letnie kursy mistrzowskie w Paryżu i Pradze.
Dzięki wytwórni płytowej DUX, nagrania wyjątkowych interpretacji Eugena Indjica dwóch cykli Roberta Schumanna: "Davidsbündler" i "Kreisleriana" poznać możemy na wydanej w 2015 roku płycie.
Skomponowany w 1837 roku cykl: "Davidsbündlertänze" ("Tańce Związku Dawidowego") to nawiązanie do stworzonego w wyobraźni kompozytora, a nieistniejącego w rzeczywistosci, związku kompozytorów, do którego należą dwa alter ego Roberta Schumanna: Florestan i Euzebiusz. Pierwsza z postaci to porywczy i nieprzewidywalny ekstrawertyk, którym kompozytor staje się w: trzeciej, czwartej, szóstej, dziesiątej i dwunastej części cyklu. Druga postać, do której Schumann nawiązuje w pozostałych częściach "Davidsbündlertänze", emanuje melancholią, czułością i rozmarzeniem. Stąd rozbieżność między klimatami i strukturą poszczególnych osiemnastu króciutkich miniatur. Należy pamiętać, iż Robert Schumann w okresie komponowania "Davidsbündlertänze" borykał się z wieloma wewnętrzymi demonami, które dwa lata później doprowadziły go do próby samobójczej. Stąd dostrzegalne w cyklu sprzeczności i rodzaj prowadzenia przez twórcę burzliwych wewnętrzych dialogów, a zarazem odkrywanie zakamarków i sprzeczności własnego umysłu. Stworzone w bólu i na pokładzie swoistej karuzeli umysłowej dzieło obfituje w bogactwo przenikających się krótkich tematów, pełnych zarówno wyjątkowej ekspresji emocjonalnej jak i urzekających romantyzmem.
Niejednokrotnie chciałoby się dłużej móc zasłuchać w piękno melodii, zawartych w poszczególnych fragmentach. Tak jest choćby podczas cudnego motywu: "Frisch", zakończonego znienacka agresywnym piano forte.
Porównywany na łamach japońskiego magazynu Mainichi Daily News do samego Artura Rubinsteina - Eugen Indjic w mistrzowski sposób poradził sobie ze złożonością i wyjątkową specyfiką "Davidsbündler", prezentując interpretację pełną światła, liryzmu, harmonii i lekkości, a kiedy trzeba: bardzo emocjonalną i obfitującą w szerokie pokłady zaskakującej ekspresji.
Ze złożonością materiału zawartego w "Davidsbündler" zmierzyło się jak dotąd wielu pianistów. Pośród tych, którzy zapisali się jako najdoskonalsi interpretatorzy, warto wymienić: Waltera Giesekinda (w roku 1942), Charlesa Rosena (1963), Wilhelma Kempffa (1967), Vladimira Ashkenazy i Stephena Hougha (1988), oraz Maurizio Polliniego (2000). Cieszy fakt, iż dzięki temu wydawnictwu do listy tej dopisać możemy również Eugena Indjica.
Druga część płyty wypełnia inny cykl Schumanna, skomponowana rok po "Davidsbündler" ośmioczęściowa: "Kreisleriana", dedykowana przez twórcę Fryderykowi Chopinowi. To uważane za jedno spośród najdoskonalszych dzieł fortepianowych Roberta Schumanna, w którym również obcujemy z rodzajem muzycznego kalejdoskopu kontrastujących z sobą klimatów. Kompozytor kreuje w poszczególnych częściach cyklu inspirowanego opowiadaniami E.T.A.Hoffmanna (zatytułowanego od pseudonimu pisarza: Johannes Kreisler), zarówno nastrój depresji i natarczywego niepokoju jak i ukojenie niesione rodzajem rozmarzenia, emanujące z pełnych subtelnych uniesień. Niejednokrotnie Schumann zawarł w jednym, krótkim temacie odczucia uwalniane na dwóch odległych biegunach emocji.
Zestawienie na jednej płycie obu tak specyficznych utworów Roberta Schumanna, podanych nam w wyjątkowo przekonującej interpretacji wyśmienitego wirtuoza fortepianu jakim jest Eugen Indjic, czyni ten album pozycją wyjątkową. Rosyjsko-serbski pianista jest w przypadku interpretacji tak specyficznych cykli jakimi są "Davidsbündlertänze" i "Kreisleriana", nie tylko wyjątkowym wirtuozem klawiatury, lecz także doskonałym medium, w zachwycający sposób przekazującym zaklęte w utworach emocje, rozterki i uniesienia kompozytora.
Płyta ukazała się w marcu 2015 roku.
_____________________________________________
Eugen Indjic: Schumann - Davidsbundler / Kreisleriana /CD 2014, DUX 1187/
Robert Schumann - Davidsbündlertänze, Op. 6:
1. Lebhaft
2. Innig
3. Etwas hahnbüchen
4. Ungeduldig
5. Einfach
6. Sehr rasch
7. Nicht schnell
8. Frisch
9. Lebhaft
10.Balladenmässig, sehr rasch
11.Einfach
12.Mit Humor
13.Wild und lustig
14.Zart und singend
15.Frisch
16.Mit gutem Humor
17.Wie aus der Ferne
18.Nicht schnell
Robert Schumann - Kreisleriana, Op.16:
19.Äusserst bewegt
20.Sehr innig und nicht zu rasch
21.Sehr aufgeregt
22.Sehr langsam
23.Sehr lebhaft
24.Sehr langsam
25.Sehr rasch
26.Schnell und spielend
Eugen Indjic - fortepian
______________________________________________
