Eric SCHAEFER + The Shredz: Bliss /2016/

Abstract Dub; Barber; LongJam; SlomoJam; Oistrakh; No Bottom No Top; ShortJam; Bliss.

[more]

Urodzony w 1976 roku perkusista Eric Schaefer przed kilku laty z powodzeniem grywał muzykę Ravela, Debussy'ego czy Mahlera w orkiestrze klasycznej. Kiedy odkrył dla siebie muzykę jazzową, nie był więc w stanie jednak wyzbyć się swych klasycznych korzeni. Sięgnięcie w momencie wyśmienicie krystalizującej się kariery jazzowej po twórczość Wagnera na płycie "Who is afraid of Richard W.?" (2013) wydało się być naturalnym dla Schaefera krokiem na drodze poszukiwań muzycznej tożsamości. Eric Schaefer jako błyskotliwy perkusista doskonale sprawdza się również w konwencji tradycyjnego fortepianowego tria, czego dowodem jest jego współpraca z Michaelem Wollnym (albumy: "Weltertraum", 2014, "Weltertraum Live", 2014 i "Nachtfahrten", 2015), a ostatnio również z samym Mistrzem Joachimem Kuhnem (tego samego dnia co omawiana niżej płyta, ukazuje się album: "Beauty & Truth", 2016).
Album "Bliss" firmowany jako: Eric Schaefer + The Shredz, nagrany został wraz z trębaczem Johnem-Dennisem Renkenem, pianistą Volkerem Meitzem i basistą Johnem Eckhardtem. Zatem wobec składu z jakim mieliśmy do czynienia na poprzednim albumie perkusisty, zmiana nastąpiła przy trąbce (na "Who is afraid of Richard W.?" grał Tom Arthurs).
Na płycie bezkonfliktowo miesza się z sobą fusion, dub i muzyka klubowa, a artysta śmiało korzysta z dobrodziejstw jakie daje efekt zapętlania dźwięków. Wykreowany w ten sposób klimat z jednej strony nawiązuje do legendarnych sesji zespołu Milesa Davisa z przełomu lat 60-tych i 70-tych, z drugiej hołduje współczesnym brzmieniom osadzonym już zdecydowanie we współczesnej estetyce chill outu i ambientu.
Najdłuższym fragmentem na płycie jest eksperymentalny temat "LongJam", który zgodnie z tytułem stanowi fragment improwizowanego jamu. Fantazyjnym partiom trąbki Johna-Dennisa Renkena towarzyszy suto serwowana elektronika, motoryczny podkład basu i pełna werwy praca perkusji lidera.
Pętle, opóźnienia, syntezatorowe modulacje, przetworzona "pływająca" trąbka, a do tego stylowe archaiczne brzmienie organów i ciężkie, mięsiste partie perkusji - według takiej właśnie receptury przyrządzono "Bliss".
Eric Schaefer to muzyk niepokorny, ciągle poszukujący nowych rozwiązań i sposobu wyrażenia emocji poprzez rozmaite formy muzyczne. Album "Bliss" należy więc chyba traktować na artystycznej drodze perkusisty jako jeden z przystanków, który za jakiś czas niemiecki muzyk opuści, rozpoczynając kolejny etap muzycznej podróży.
Jako jazzowy konserwatysta spośród dwóch wydanych tego samego dnia płyt, na których usłyszeć możemy Erica Schaefera, bez wahania wybieram jednak wspomnianą wcześniej płytę "Beauty & Truth".
Premiera płyty 18 marca 2016 roku.