Intro; Mano Sinistra; Sinkadus; Tarantella; Music For The Sun King; The Missing; Frösön; Linton; First Flight Of A Newbird; Passage Europa; Polka Oblivion.
Nazwisko szwedzkiego kontrabasisty Dana Berglunda kojarzy się przede wszystkim z jedną z najbardziej zjawiskowych formacji jazzowych - legendarnym szwedzkim trio E.S.T. tworzonym wraz z Magnusem Ostromem i Esbjornem Svenssonem. Po śmierci Svenssona dwaj pozostali muzycy działają nadal czynnie na muzycznej scenie. Basista historycznego składu już od dobrych kilku lat wyśmienicie radzi sobie wraz z własną formacją Tonbruket. Po trzecim albumie zespołu ''Nubium Swimtrip'' (2013) w roku 2016 doczekaliśmy się kolejnego albumu: "Forevergreens", który nagrany został w stabilnym od początku istnienia kwartetu składzie: Martin Hederos, Johan Lindstrom, Dan Berglund i Andreas Werliin.
W nagraniach wypełniających kolejny album wypełniony własnymi kompozycjami muzyków, zespół sukcesywnie kroczy obraną przed kilku laty drogą, na której zahacza o rock progresywny, awangardę i free jazz. Całość materiału podana jest z właściwą zespołowi koncepcją i doskonale przemyślaną konstrukcją. Poszczególne utwory zestawione razem (mimo iż przedzielone kilkusekundowymi przerwami) tworzą rodzaj dźwiękowej suity, w której klimat wpadamy niemal niezauważalnie już po pierwszych dźwiękach rozpoczynającego album intro.
Dynamiczne, mocno "elektryczne" tematy o atrybutach niemal przebojowości (jak "Tarantella" czy "Linton"), przeplatają się na płycie z pełnymi wdzięku pasażowymi motywami jakie odnajdziemy choćby podczas kojącego "Music For The Sun King", czy następującego po nim "The Missing". W ostatnim z wymienionych tematów zdecydowanie dominuje gitara Johana Lindströma, której brzmienie może wywoływać skojarzenia z estetyką takich zespołów jak Pink Floyd czy Camel.
To właśnie połączenie z sobą konwencjonalnych form jazzowych z instrumentalną muzyką rockową w dużej mierze stanowi o sile Tonbruket.
Ucieczką w stronę typowego akustycznego jazzowego brzmienia jest ballada "Frösön", doskonale skonstruowana instrumentalnie wokół wiodącej partii fortepianu Martina Hederosa. Pojawiają się tutaj również ciekawie wplecione dźwięki gitary akustycznej, a oprawa perkusyjna Andreasa Werliina od początku do końca po prostu zachwyca.
Zaskakującym zakończeniem płyty jest folkująca "Polka Oblivion", nasycona dźwiękami skrzypiec (Martin Hederos), którym wtóruje grający smyczkiem lider Dan Berglund. Całość wieńczy partia saksofonu tenorowego gościnnie biorącego udział w tym nagraniu Martina Holma.
"Forevergreens" to płyta pełna kontrastów w zakresie tempa i nastroju poszczególnych utworów. Z subtelnymi i delikatnymi utworami czwórka Szwedów potrafi zestawić dynamiczne, rockowe motywy i co najważniejsze zachować przy tym spójność ostatecznego przekazu całego albumu.
Na bis włączam jeszcze raz nr 4: "Tarantella".
Premiera płyty 18 marca 2016 roku.
W nagraniach wypełniających kolejny album wypełniony własnymi kompozycjami muzyków, zespół sukcesywnie kroczy obraną przed kilku laty drogą, na której zahacza o rock progresywny, awangardę i free jazz. Całość materiału podana jest z właściwą zespołowi koncepcją i doskonale przemyślaną konstrukcją. Poszczególne utwory zestawione razem (mimo iż przedzielone kilkusekundowymi przerwami) tworzą rodzaj dźwiękowej suity, w której klimat wpadamy niemal niezauważalnie już po pierwszych dźwiękach rozpoczynającego album intro.
Dynamiczne, mocno "elektryczne" tematy o atrybutach niemal przebojowości (jak "Tarantella" czy "Linton"), przeplatają się na płycie z pełnymi wdzięku pasażowymi motywami jakie odnajdziemy choćby podczas kojącego "Music For The Sun King", czy następującego po nim "The Missing". W ostatnim z wymienionych tematów zdecydowanie dominuje gitara Johana Lindströma, której brzmienie może wywoływać skojarzenia z estetyką takich zespołów jak Pink Floyd czy Camel.
To właśnie połączenie z sobą konwencjonalnych form jazzowych z instrumentalną muzyką rockową w dużej mierze stanowi o sile Tonbruket.
Ucieczką w stronę typowego akustycznego jazzowego brzmienia jest ballada "Frösön", doskonale skonstruowana instrumentalnie wokół wiodącej partii fortepianu Martina Hederosa. Pojawiają się tutaj również ciekawie wplecione dźwięki gitary akustycznej, a oprawa perkusyjna Andreasa Werliina od początku do końca po prostu zachwyca.
Zaskakującym zakończeniem płyty jest folkująca "Polka Oblivion", nasycona dźwiękami skrzypiec (Martin Hederos), którym wtóruje grający smyczkiem lider Dan Berglund. Całość wieńczy partia saksofonu tenorowego gościnnie biorącego udział w tym nagraniu Martina Holma.
"Forevergreens" to płyta pełna kontrastów w zakresie tempa i nastroju poszczególnych utworów. Z subtelnymi i delikatnymi utworami czwórka Szwedów potrafi zestawić dynamiczne, rockowe motywy i co najważniejsze zachować przy tym spójność ostatecznego przekazu całego albumu.
Na bis włączam jeszcze raz nr 4: "Tarantella".
Premiera płyty 18 marca 2016 roku.
Robert Ratajczak
________________________________________
TONBRUKET: Forevergreens
CD 2016, ACT 9811-2
CD 2016, ACT 9811-2
program:
1. Intro
2. Mano Sinistra
3. Sinkadus
4. Tarantella
5. Music For The Sun King
6. The Missing
7. Frösön
8. Linton
9. First Flight Of A Newbird
10.Passage Europa
11.Polka Oblivion
1. Intro
2. Mano Sinistra
3. Sinkadus
4. Tarantella
5. Music For The Sun King
6. The Missing
7. Frösön
8. Linton
9. First Flight Of A Newbird
10.Passage Europa
11.Polka Oblivion
personel:
Johan Lindström - gitara, pedal steel, instr. klawiszowe
Martin Hederos - fortepian, syntezator, skrzypce
Dan Berglund - kontrabas
Andreas Werliin - perkusja
gościnnie:
Per Texas Johansson - klarnet
Anna Högberg, Martin Holm - saksofony
Ane Brun - głos
Johan Lindström - gitara, pedal steel, instr. klawiszowe
Martin Hederos - fortepian, syntezator, skrzypce
Dan Berglund - kontrabas
Andreas Werliin - perkusja
gościnnie:
Per Texas Johansson - klarnet
Anna Högberg, Martin Holm - saksofony
Ane Brun - głos
_______________________________________
