Urodzony w 1962 roku Uwe Oberg to od lat ceniony niemiecki pianista i kompozytor, wyjątkowo aktywnie udzielający się w rozmaitych projektach muzyków jazzowych z całego świata. Nic dziwnego, iż pianista w swą biografię wpisaną ma współpracę z takimi jazzmanami jak: Evan Parker, Mark Sanders, Rudi Mahall, Heinz Sauer, Carl Ludwig Hübsch czy Günter "Baby" Sommer. Pośród rozmaitych autorskich projektów pianisty warto wspomnieć o dedykowanej geniuszowi Steve'a Lacy formacji Lacy Pool. Podstawowym językiem wyrazu Uwe Oberga jest jazzowa improwizacja, a swój osobisty styl pianista opiera na fascynacjach twórczością takich muzyków jak Thelonious Monk, Paul Bley, Cecil Taylor oraz Anthony Braxton i John Cage. Kilka miesięcy przed wydaniem albumu, o którym więcej w poniższym tekście, w Kanadzie ukazała się też wyjątkowa płyta "Rope" (2015) firmowana nazwiskami: Uwe Oberga, Franka Paula Schuberta, Wilberta de Joode i Marka Sandersa.
Kolejne pozycje w dyskografii Uwe Oberga to album nagrany solo: "Twice, At Least" (2015), oraz płyta nagrana w duecie z obecną na jazzowej scenie od kilkunastu lat, saksofonistką i klarnecistką Silke Eberhard, jaki ukazał się w 2016 roku.
Tytuł ostatniej z wymienionych płyt: "Turns", nawiązuje do legendarnej sesji Paula Bleya z 1964 roku, kiedy zarejestrowane zostały m.in. dwa utwory, po które niemieccy muzycy sięgnęli w programie swego wspólnego albumu: następujący po dość odważnym atonalnym wstępie "Ping Pong Pogo", nostalgiczny "King Korn" Carli Bley i kończący całość "Mr. Joy" Annette Peacock.
Mająca na swym koncie kilkanaście nagranych albumów Silke Eberhard potrafi doskonale odnaleźć się w improwizacyjnej formule kameralnego duetu, zarówno przy saksofonie altowym, jak klarnecie. Berlińska artystka poza prowadzeniem własnych składów znana jest także z współpracy z takimi muzykami jak m.in.: Dave Burrel, Alexander Hawkins, Hans Ludemann, Ulrich Gumpert czy Alexander Beierbach.
Wyjątkowym przykładem doskonałego klarnetowego warsztatu niemieckiej improwizatorki jest pierwsza część tematu Jimmiego Giuffre: "Emphasis". Jego drugą część zdominowały klawisze fortepianu, a w trzeciej oboje instrumentalistów podąża wspólnym torem.
Inną kompozycją Jimmiego Giuffrie w programie "Turns" jest 4-minutowa wersja "Scootin' About".
Osią całej płyty jest jednak kilkunastominutowe nagranie będące połączeniem kompozycji Carli Bley "Syndrome" i utworu Uwe Oberga "Narrow Window". Tutaj mamy do czynienia z dłuższą formą wymykającą się kilkuminutowym ramom, a zarazem zdecydowanie głębszą w warstwie improwizacji wypowiedzią. Oba tematy połączone zostały intuicyjnie fortepianowymi wariacjami Oberga, w których zatopił się pierwszy z nich, a w dźwiękach klarnetu Eberhard wyłonił drugi.
W dwóch przypadkach, Uwe Oberg posunął się do spreparowania dźwięków fortepianu. W konwencji, której za niemieckiego pioniera i mistrza powszechnie uważa się Hansa Ludemana, słyszymy fortepian podczas wspólnej kompozycji obojga artystów: "Roomer's Loot" oraz w trakcie wspomnianego wcześniej tematu: "Mr. Joy".
Na "Turns" Uwe Oberg i Silke Eberhard odnaleźli wspólną drogę, scalającą ich indywidualne sposoby postrzegania improwizacji. To duet tworzony przez wyjątkowych artystów, doskonale się komunikujących i wzajemnie szanujących swe indywidualności. Płyty słucha się doskonale, w dwójnasób: oddając się nastrojowi docierającej z głośników muzyki, oraz podziwiając niewątpliwy warsztat obojga instrumentalistów. Mam nadzieję, iż album "Turns" nie okaże się jedyną okazją usłyszenia tego duetu.
Płyta ukazała się w lutym 2016 roku.
Robert Ratajczak
__________________________________
Uwe Oberg / Silke Eberhard: Turns
CD 2016, Leo Records CD LR 749
program:
1. Ping Pong Pogo
2. King Korn
3. Emphasis
4. Enzym & Eros (Var.2)
5. Both
6. Syndrome – Narrow Window
7. Batterie
8. Scootin’ About
9. Roomer’s Loot
10.Sketch No. 5
11.Mr. Joy
personel:
Uwe Oberg - fortepian
Silke Eberhard - saksofon, klarnet
__________________________________________
