Nutmeg State; Degree Absolute; She Said It Ugly; Second Season; Giant Mice; Never Ever; What's For Breakfast?; Dust Red
ACV to formacja założona i prowadzona od 2009 roku przez brytyjskiego kontrabasistę Andy'ego Championa (znanego z współpracy m.in. z Andy Sheppardem), w której składzie znaleźli się doskonali instrumentaliści: szkocki saksofonista Graeme Wilson, współpracownik Tima Garlanda i Juliana Siegela -pianista Paul Edis, gitarzysta z Belfastu Mark Williams i perkusista Adrian Tilbrook.
Nazwę formacji rozszyfrować można jako Andy Champion's Vision, co już tytularnie wskazuje na fakt, iż kwintet jest realizacją muzycznych wizji kontrabasisty. Nie dziwi więc fakt, iż siedem z ośmiu kompozycji jakie wypełniają album ''Busk'' zostało przygotowanych właśnie przez niego, a jak się okazuje po przesłuchaniu płyty, w dziedzinie kompozycji i aranżacji jest Champion doprawdy championem.
Utwory wypełniające drugi (po ''Fail'', 2011) album ACV przesiąknięte są poza jazzem i wolnymi improwizacjami, również duchem progresywnego rocka i muzyki eksperymentalnej, co tworzy wyjątkową, wciągającą słuchacza miksturę, zarówno w trakcie pełnych dynamiki utworów, jak i modalnych, delikatnych ballad. Mimo faktu, iż ACV to projekt w którym zdawać by się mogło pozostali instrumentaliści podporządkowani są leaderowi, na płycie znalazło się mnóstwo przestrzeni do zagospodarowania przez wyśmienite improwizowane partie zarówno wyśmienitego saksofonisty Graeme Wilsona popisującego się grą na instrumencie tenorowym jak i barytonowym, jak i doskonałego wirtuoza gitary Marka Williamsa, klawiszowca Paula Edisa i perkusistę Adriana Tilbrocka.
Podczas jedynej w zestawie kompozycji Graeme Wilsona ''She Said It Ugly''zachwycają przewodnie partie saksofonu, ale także piękne impresje fortepianu Paula Edisa.
Niejednokrotnie estetyka progresywnego rockowego grania dominuje w warstwie aranżacyjnej bądź co bądź jazzowych utworów. Tak jest np. w teksturze podkładu''Second Season'' ''malowanej'' pastelowymi dźwiękami elektrycznej gitary Marka Williamsa, która okazuje się być wyśmienitym tłem dla balladowej konwencji melodycznej saksofonu tenorowego Wilsona.
Rockowa gitara ''wycina'' wspaniałe solo także podczas pięknej ballady ''Never Ever'', gdzie przy wtórze pięknych dźwięków fortepianu i grającego na kontrabasie smyczkiem championa Championa, piękną partię tenorową wygrywa niezastąpiony Wilson.
''What's For Breakfast?'' brzmi bardzo agresywnie i czupurnie, nawiązując do tonalnej stylistyki rytmicznej znanej choćby z płyt King Crimson z lat 90-tych. Saksofon barytonowy potęguje tu nastrój niepokoju i konsternacji.
Wyśmienity album.
Nazwę formacji rozszyfrować można jako Andy Champion's Vision, co już tytularnie wskazuje na fakt, iż kwintet jest realizacją muzycznych wizji kontrabasisty. Nie dziwi więc fakt, iż siedem z ośmiu kompozycji jakie wypełniają album ''Busk'' zostało przygotowanych właśnie przez niego, a jak się okazuje po przesłuchaniu płyty, w dziedzinie kompozycji i aranżacji jest Champion doprawdy championem.
Utwory wypełniające drugi (po ''Fail'', 2011) album ACV przesiąknięte są poza jazzem i wolnymi improwizacjami, również duchem progresywnego rocka i muzyki eksperymentalnej, co tworzy wyjątkową, wciągającą słuchacza miksturę, zarówno w trakcie pełnych dynamiki utworów, jak i modalnych, delikatnych ballad. Mimo faktu, iż ACV to projekt w którym zdawać by się mogło pozostali instrumentaliści podporządkowani są leaderowi, na płycie znalazło się mnóstwo przestrzeni do zagospodarowania przez wyśmienite improwizowane partie zarówno wyśmienitego saksofonisty Graeme Wilsona popisującego się grą na instrumencie tenorowym jak i barytonowym, jak i doskonałego wirtuoza gitary Marka Williamsa, klawiszowca Paula Edisa i perkusistę Adriana Tilbrocka.
Podczas jedynej w zestawie kompozycji Graeme Wilsona ''She Said It Ugly''zachwycają przewodnie partie saksofonu, ale także piękne impresje fortepianu Paula Edisa.
Niejednokrotnie estetyka progresywnego rockowego grania dominuje w warstwie aranżacyjnej bądź co bądź jazzowych utworów. Tak jest np. w teksturze podkładu''Second Season'' ''malowanej'' pastelowymi dźwiękami elektrycznej gitary Marka Williamsa, która okazuje się być wyśmienitym tłem dla balladowej konwencji melodycznej saksofonu tenorowego Wilsona.
Rockowa gitara ''wycina'' wspaniałe solo także podczas pięknej ballady ''Never Ever'', gdzie przy wtórze pięknych dźwięków fortepianu i grającego na kontrabasie smyczkiem championa Championa, piękną partię tenorową wygrywa niezastąpiony Wilson.
''What's For Breakfast?'' brzmi bardzo agresywnie i czupurnie, nawiązując do tonalnej stylistyki rytmicznej znanej choćby z płyt King Crimson z lat 90-tych. Saksofon barytonowy potęguje tu nastrój niepokoju i konsternacji.
Wyśmienity album.
skład:
Graeme Wilson - saksofony
Mark Williams - gitara
Paul Edis - instr. klawiszowe
Andy Champion - kontrabas
Adrian Tilbrook - perkusja
