ninna nanna (a Paul); once it was the colour of saying; la casa; sketches; p&m; la semina; the hat; fischiettando; camminare api; mese lunare; dal margine
Mający na swym koncie 20 albumów firmowanych własnym nazwiskiem włoski pianista, improwizator i kompozytor Alberto Braida to niezwykle kreatywna postać współczesnego jazzu. Dotychczas jego muzyką zachwycano się m.in. w Nowym Jorku, Chicago, Berlinie, Zurychu, Wenecji, Rzymie i Londynie. Od roku 1996 współpracuje z klarnecistą Giancarlo Locatellim, z którym jak dotąd nagrał wspólnie dziewięć albumów. Ostatnim z nich z nich jest wydany na początku 2013 roku przez kanadyjską wytwórnię Red Toucan album ''nel margine''.
Klarnecistę Giancarlo Locatelliego pamiętać możemy z koncertów w Polsce wraz z formacją Gruppo Tealtro, oraz znać z współpracy choćby ze Stevem Lacy czy Jimmym Owensem.
Nagrania wypełniające album ''nel margine'' zarejestrowane zostały podczas koncertu duetu we Włoszech 21 listopada 2010 roku. Dzięki wspólnemu tworzeniu muzyki w ciągu ostatnich 16 lat, artystom udało się rozwinąć tak niezbędne wzajemne porozumienie dźwiękowe i osiągnąć swoistą chemię jaka między Braidą i Locatellim panuje podczas wspólnego kreowania muzyki. Album wypełnia pięć kompozycji pianisty i pięć klarnecisty, a zwieńczeniem całości jest 4-minutowa czysta improwizacja obu wirtuozów.
Styl gry Locatelliego opraty jest na kreowaniu poprzez zwroty o krótkiej liniowości wdzięcznej melodyki w jasnej tonacji.
Brzmienie fortepianu Braidy natomiast pełne jest czaru i piękna jakie dostrzec można choćby w pięknej balladzie ''once it was the colour of saying''. Potrafi jednak zaskoczyć nas bardziej stanowczymi akordami jak np. w ''zakręconym'' melodycznie utworze ''fischiettando'', gdzie doskonale improwizuje okazując pełen wachlarz swych fantazji dźwiękowych.
Oprócz kompozycji o zawiłej strukturalnie linii, w programie znajdziemy także utwory w dużym stopniu odwołujące się do post bopowej tradycji jak choćby
melodyjny i rytmiczny ''camminare api'' nawiązujący do tradycyjnej stylistyki.
Słuchanie tej płyty to wyjątkowa przyjemność połączona z świadomością, iż obcujemy z muzyką tworzoną przez dwoje doprawdy wyjątkowych artystów.
Klarnecistę Giancarlo Locatelliego pamiętać możemy z koncertów w Polsce wraz z formacją Gruppo Tealtro, oraz znać z współpracy choćby ze Stevem Lacy czy Jimmym Owensem.
Nagrania wypełniające album ''nel margine'' zarejestrowane zostały podczas koncertu duetu we Włoszech 21 listopada 2010 roku. Dzięki wspólnemu tworzeniu muzyki w ciągu ostatnich 16 lat, artystom udało się rozwinąć tak niezbędne wzajemne porozumienie dźwiękowe i osiągnąć swoistą chemię jaka między Braidą i Locatellim panuje podczas wspólnego kreowania muzyki. Album wypełnia pięć kompozycji pianisty i pięć klarnecisty, a zwieńczeniem całości jest 4-minutowa czysta improwizacja obu wirtuozów.
Styl gry Locatelliego opraty jest na kreowaniu poprzez zwroty o krótkiej liniowości wdzięcznej melodyki w jasnej tonacji.
Brzmienie fortepianu Braidy natomiast pełne jest czaru i piękna jakie dostrzec można choćby w pięknej balladzie ''once it was the colour of saying''. Potrafi jednak zaskoczyć nas bardziej stanowczymi akordami jak np. w ''zakręconym'' melodycznie utworze ''fischiettando'', gdzie doskonale improwizuje okazując pełen wachlarz swych fantazji dźwiękowych.
Oprócz kompozycji o zawiłej strukturalnie linii, w programie znajdziemy także utwory w dużym stopniu odwołujące się do post bopowej tradycji jak choćby
melodyjny i rytmiczny ''camminare api'' nawiązujący do tradycyjnej stylistyki.
Słuchanie tej płyty to wyjątkowa przyjemność połączona z świadomością, iż obcujemy z muzyką tworzoną przez dwoje doprawdy wyjątkowych artystów.
skład:
Giancarlo Locatelli - klarnety
Alberto Braida - fortepian
