The Windmills Of Your Mind; Something New In My Life; Solitary Moon; Nice 'n' Easy; Alone In The World; So Many Stars; The Same Hello, The Same Goodbye; That Face; I'll Never Say Goodbye; What Matters Most
Po doskonałych albumach: ''Guilty Pleasures'' (2005) -płycie wyjątkowej, której bezwzględnie należy się szczególne miejsce pośród najlepszych płyt muzyki pop z najwyższym znakiem jakości pierwszego dziesięciolecia XXI wieku, oraz czarownym i urzekającym wydawnictwie ''Love is the answer'' (2009), kolejną płytą studyjną w dyskografii jedynej w swoim rodzaju Barbry Streisand, po którą bez wahania sięgnąłem jest wydana w 2011 roku ''What Matters Most''.
Płyta jest rodzajem songbooku wypełnionego dziesięcioma piosenkami tandemu Alan i Marylin Bergman od lat związanego z amerykańskim kinem do muzyki takich kompozytorów jak Michel Legrand, Jerry Goldsmith, Sergio Mendes, Dave Grusin czy John Williams.
Płytę otwiera nieśmiertelny temat, z zarazem najsłynniejsza bodaj piosenka Bergmanów ''The Windmills Of Your Mind'', pierwotnie pochodząca z filmu ''The Thomas Crown Affair'' z roku 1968, do którego muzykę napisał Michel Legrand.
Subtelne ballady w rodzaju "Solitary Moon" czy "I'll Never Say Goodbye" urzekają poza głosem i niepowtarzalną interpretacją Streisand, pełną wdzięku i elegancji aranżacją smyczkową.
Swingującą piosenkę ''Nice 'n' Easy'' śpiewał ongiś Frank Sinatra, natomiast ''That Face'' pamiętać możemy z wykonania legendarnego Freda Astaira. Barbra Streisand ma jednak to do siebie, iż cokolwiek zaśpiewa, brzmi w jej interpretacji tak jak piosenka napisana specjalnie dla niej. Jest genialną interpretatorką potrafiącą wydobyć z każdej piosenki to co w niej najlepsze, odkrywając niejednokrotnie nieznane z innych wykonań utworów niuanse i czyniąc z każdej niemal piosenki lśniącą perłę.''What Matters Most'' wobec takiej terminologii jest pełnym blasku naszyjnikiem z dziesięciu pereł jakie wypełniają płytę.
Patrząc na fotografię zdobiącą okładkę przesłuchanej właśnie płyty, obok położyłem jedną z najlepiej sprzedających się płyt Barbry Streisand ''A Christmas Album'' (1967) z zdjęciem pochodzącym z próby przed koncertem w Central Parku 16 czerwca 1967 roku. Te płyty dzielą 44 lata... Barbra jest jak wino.
Płyta jest rodzajem songbooku wypełnionego dziesięcioma piosenkami tandemu Alan i Marylin Bergman od lat związanego z amerykańskim kinem do muzyki takich kompozytorów jak Michel Legrand, Jerry Goldsmith, Sergio Mendes, Dave Grusin czy John Williams.
Płytę otwiera nieśmiertelny temat, z zarazem najsłynniejsza bodaj piosenka Bergmanów ''The Windmills Of Your Mind'', pierwotnie pochodząca z filmu ''The Thomas Crown Affair'' z roku 1968, do którego muzykę napisał Michel Legrand.
Subtelne ballady w rodzaju "Solitary Moon" czy "I'll Never Say Goodbye" urzekają poza głosem i niepowtarzalną interpretacją Streisand, pełną wdzięku i elegancji aranżacją smyczkową.
Swingującą piosenkę ''Nice 'n' Easy'' śpiewał ongiś Frank Sinatra, natomiast ''That Face'' pamiętać możemy z wykonania legendarnego Freda Astaira. Barbra Streisand ma jednak to do siebie, iż cokolwiek zaśpiewa, brzmi w jej interpretacji tak jak piosenka napisana specjalnie dla niej. Jest genialną interpretatorką potrafiącą wydobyć z każdej piosenki to co w niej najlepsze, odkrywając niejednokrotnie nieznane z innych wykonań utworów niuanse i czyniąc z każdej niemal piosenki lśniącą perłę.''What Matters Most'' wobec takiej terminologii jest pełnym blasku naszyjnikiem z dziesięciu pereł jakie wypełniają płytę.
Patrząc na fotografię zdobiącą okładkę przesłuchanej właśnie płyty, obok położyłem jedną z najlepiej sprzedających się płyt Barbry Streisand ''A Christmas Album'' (1967) z zdjęciem pochodzącym z próby przed koncertem w Central Parku 16 czerwca 1967 roku. Te płyty dzielą 44 lata... Barbra jest jak wino.
