CD1 (First Set): Tiny Capers; Joy Spring / Delilah; Gerkin For Perkin; Gertrude's Bounce; Jordu; This Is Worth Fighting For; Home Row; News From Home; Let's Get Lost; Those Were The Days;CD2 (Second Set): Junior's Arrival; Time; Jordan Is A Hard Road To Travel; Peg; Blue Evening; Discombopulated; Snowbound; Days Of Wine And Roses; Our House
Podczas słuchania "A Night at the Village Vanguard" mamy wrażenie niemal bezpośredniego uczestnictwa w muzycznym święcie jakim jest koncert wyśmienitego tria w legendarnym nowojorskim klubie jazzowym. Jak wiadomo koncerty klubowe odbywają się w dwóch setach. Każda z płyt tego zestawu oznaczona jest odpowiednio dopiskiem ''first set'' i ''second set'' dzięki czemu mamy możliwość poczucia wyjątkowego klimatu charakterystycznego dla Village Vanguard.
Nostalgiczne dźwięki fortepianu i ciepło brzmienia tria nawiązuje swą estetyką do słynnych nagrań Billa Evansa sprzed 50 lat. Nieprzypadkowo nasuwa się taka analogia, bowiem w tym samym klubie Evans dokonał nagrań jakie wypełniły legendarny album"Sunday At The Village Vanguard", a Bill Carrothers podobnie jak Marc Copland (obaj pianiści związani są z wytwórnią płytową Pirouet) postrzegany jest w ostatnich latach jako muzyk rozszerzający stylistykę wypracowaną przez Evansa.
Koncert otwiera jednoznaczny hołd dla geniuszu Clifforda Browna: kompozycja ''Tiny Capers'', a następnie temat ''Joy Spring'' z wplecionymi nutami Victora Younga (''Delilah''), i na koniec 20 minutowego ''brownowskiego'' tribute'u ''Gerkin For Perkin''. Do muzyki Clifforda Browna Carrothers wraca jeszcze raz podczas drugiego setu (''Junior's Arrival''). Nawiązaniem do Browna są też kompozycje Richiego Powella (''Gertrude's Bounce'' i ''Time'') związanego z jego kwintetem w latach 50-tych ub.wieku.
Długi wstęp Nicolasa Thysa wspaniale wprowadza nas w klimat 10-minutowego dynamicznego tematu opartego na tradycyjnej kompozycji "Jordan is a Hard Road to Travel".
Podczas przepięknej ballady "Peg" dosłuchać się możemy natomiast niemal mozartowskiej subtelności podczas cytatu rozpoczynającego kompozycję Carrothersa. Sześć z dziewiętnastu tytułów wypełniających 140 minut doskonałego koncertu to kompozycje leadera. Poza Brownem i Powellem pianista sięga m.in.również po tak zaskakujące tematy jak ''Those Were The Days'' rosyjskiego kompozytora Borisa Fomina czy temat z filmu ''Days Of Wine And Roses'' (1962) napisany przez Henry'ego Mancini.
Klasyczne brzmienie, dużo znanych z wielu innych wykonań tematów, a jednak mamy do czynienia z muzyką mimo iż nie otwierającą nowych rozdziałów w Księdze Jazzu -niezwykle oryginalną i brzmiącą bardzo świeżo.
Doskonali muzycy, świetny warsztat, wyśmienity repertuar, wspaniały klubowy nastrój.
Nostalgiczne dźwięki fortepianu i ciepło brzmienia tria nawiązuje swą estetyką do słynnych nagrań Billa Evansa sprzed 50 lat. Nieprzypadkowo nasuwa się taka analogia, bowiem w tym samym klubie Evans dokonał nagrań jakie wypełniły legendarny album"Sunday At The Village Vanguard", a Bill Carrothers podobnie jak Marc Copland (obaj pianiści związani są z wytwórnią płytową Pirouet) postrzegany jest w ostatnich latach jako muzyk rozszerzający stylistykę wypracowaną przez Evansa.
Koncert otwiera jednoznaczny hołd dla geniuszu Clifforda Browna: kompozycja ''Tiny Capers'', a następnie temat ''Joy Spring'' z wplecionymi nutami Victora Younga (''Delilah''), i na koniec 20 minutowego ''brownowskiego'' tribute'u ''Gerkin For Perkin''. Do muzyki Clifforda Browna Carrothers wraca jeszcze raz podczas drugiego setu (''Junior's Arrival''). Nawiązaniem do Browna są też kompozycje Richiego Powella (''Gertrude's Bounce'' i ''Time'') związanego z jego kwintetem w latach 50-tych ub.wieku.
Długi wstęp Nicolasa Thysa wspaniale wprowadza nas w klimat 10-minutowego dynamicznego tematu opartego na tradycyjnej kompozycji "Jordan is a Hard Road to Travel".
Podczas przepięknej ballady "Peg" dosłuchać się możemy natomiast niemal mozartowskiej subtelności podczas cytatu rozpoczynającego kompozycję Carrothersa. Sześć z dziewiętnastu tytułów wypełniających 140 minut doskonałego koncertu to kompozycje leadera. Poza Brownem i Powellem pianista sięga m.in.również po tak zaskakujące tematy jak ''Those Were The Days'' rosyjskiego kompozytora Borisa Fomina czy temat z filmu ''Days Of Wine And Roses'' (1962) napisany przez Henry'ego Mancini.
Klasyczne brzmienie, dużo znanych z wielu innych wykonań tematów, a jednak mamy do czynienia z muzyką mimo iż nie otwierającą nowych rozdziałów w Księdze Jazzu -niezwykle oryginalną i brzmiącą bardzo świeżo.
Doskonali muzycy, świetny warsztat, wyśmienity repertuar, wspaniały klubowy nastrój.
skład:
Bill Carrothers - fortepian
Nicolas Thys - kontrabas
Dre Pallemaerts - perkusja
