Amoureuse; Amber tears; Kanakassi; You will know when you get there; Il pleure dans mon coeur; Ta question; I Would...; K'la; J'aime I'idee; The Fly; Serendipity
"Amoureuse'' jest jedenastym albumem w dyskografii kwartetu kierowanego przez pochodzącą z Wybrzeża Kości Słoniowej, a wychowaną w Paryżu wokalistkę Cécile Verny i zarazem ostatnią płytą nagraną z Torstenem Krillem przy perkusji, którego na dwa lata późniejszym albumie ''Keep Some Secrets Within'' (2010) zastąpił Lars Binder.
Charakterystyczne, ciepłe i intymne brzmienie emanuje zarówno z napisanych wraz z przyjaciółmi z zespołu własnych utworów Cécile Verny jak i z tych skomponowanych przez muzyków kwartetu do tekstów Johna Sahutske (''You will know when you get there'' i ''Serendipity'') i Paula Verlaine (''Il pleure dans mon coeur'').
Na ''Amoureuse'' znajdziemy też wiersz Williama Blake'a ''Fly'' w intrygującej muzycznej interpretacji (jak bliska Cecile Verny jest twórczość XVIII wiecznego ''wyklętego poety'' mieliśmy się przekonać także na kolejnym albumie zespołu).
Czy są to utwory utrzymane w tradycyjnej stylistyce piosenki francuskiej (''Amoureuse'', ''Kanakassi'', ujmująca czarem: ''Il pleure dans mon coeur'', typowo jazzowa: ''Ta question'' i stylowa: ''J'aime l'idee''), czy żywiołowo swingujące nagrania jak choćby pełne żaru ''You will know you get there'' i ''The Fly'', Cécile Verny potrafi w piękny sposób zaszczepić w nie elementy afrykańskiej muzyki ludowej, nasączając powstały koktajl cudownym duchem współczesnego jazzu. Śpiewając zarówno w języku angielskim jak i francuskim ujmuje w równym stopniu wyczuciem swingu jak i (gdy trzeba) prawdziwym bluesowym duchem.
Czy są to utwory utrzymane w tradycyjnej stylistyce piosenki francuskiej (''Amoureuse'', ''Kanakassi'', ujmująca czarem: ''Il pleure dans mon coeur'', typowo jazzowa: ''Ta question'' i stylowa: ''J'aime l'idee''), czy żywiołowo swingujące nagrania jak choćby pełne żaru ''You will know you get there'' i ''The Fly'', Cécile Verny potrafi w piękny sposób zaszczepić w nie elementy afrykańskiej muzyki ludowej, nasączając powstały koktajl cudownym duchem współczesnego jazzu. Śpiewając zarówno w języku angielskim jak i francuskim ujmuje w równym stopniu wyczuciem swingu jak i (gdy trzeba) prawdziwym bluesowym duchem.
Z każdej z jedenastu piosenek zebranych na płycie emanuje ciepło i na przemian: nostalgia, radość i smutek. Podczas 53 minut płyty aż roi się od doskonałych partii instrumentalnych tworzonych dzięki wyśmienitej wirtuozerii każdego z instrumentalistów.
skład:
Cécile Verny - wokal
Andreas Erchinger - instr.klawiszowe
Bernd Heitzler - bass
Torsten Krill - instr.perkusyjne
Bernd Heitzler - bass
Torsten Krill - instr.perkusyjne
