Dying Californian; Streets Of Laredo; In The Pines; California Widow; Sittin' On The Top Of The World; El Paso; Bury Me Not On The Lone Prairie; Chaparral; Il Grande Massacro; Red River Valley / Bootyard
* ''Lone Prairie'' is a collection of ten songs that combine style so far as modern electric jazz and traditional american country songs. Facing the ''sanctity'' that America's traditional country music and show their jazzy face this challenge, which thanks Corey Christiansen is brilliant.
''Lone Prairie'' to piąty album Coreya Christiansena, w ostatnich latach skutecznie umacniającego swą pozycję w gronie najwybitniejszych gitarzystów jazzowych na świecie, a zarazem trzecia jego płyta wydana przez amerykańską wytwórnię Origin Records. Po olśniewającym debiucie w 2004 roku (''Awakening''), albumie nagranym w trio MB3 (''Hits Jazz Vol.1''), oraz dwóch gorąco przyjętych w USA albumach: ''Roll With It'' i ''Outlaw Tractor'' muzyk zdecydował sięgnąć po muzykę jaka towarzyszyła mu w dzieciństwie, które spędził w Utah pośród gór i prerii. To właśnie słuchając tradycyjnych pieśni country sięgnął po raz pierwszy po gitarę.
''Lone Prairie'' to zbiór dziesieciu utworów łączących w sobie tak odległe stylistyki jak nowoczesny, elektryczny jazz i tradycyjne pieśni kowbojskie amerykańskiego zachodu. W nagraniach poza Christiansenem wzięli udział doskonali instrumentaliści amerykańskiej sceny jazzowej: klawiszowcy Steve Allee i Zach Lapidus, basista Jeremy Allen, perkusista Matt Jorgensen i mistrz perkusjonaliów Mike Spiro.
W programie albumu poza ludowymi standardami amerykańskimi znalazły się też trzy autorskie tematy Coreya Christiansena utrzymane w podobnej stylistyce (''California Widow'', ''Chaparral'' i ''Bootyard''), przebój Marty'ego Robbinsa z 1959 roku: ''El Paso'' oraz wykwintna jazzowa interpretacja tematu Ennio Morricone z filmu''Pewnego razu na Dzikim Zachodzie'' (''Il Grande Massacro'').
O ile rozpoczynający płytę temat ''Dying Californian'' dla nie słyszących wcześniej tej kompozycji w bardziej tradycyjnej konwencji, może wydawać się dzięki tej interpretacji, typowym jazzowym utworem, to instrumentalna wersja ''Streets Of Laredo'' jednoznacznie zahacza mimo aranżacji o typowe brzmienie ballady country. Świetnie budowane solówki Christiansena, doskonała partia kontrabasu Jeremy'ego Allena i stylowa, elektryczna klawiatura sprawiają jednak, iż mamy do czynienia mimo wszystko z jazzem.
Niemal rockowo brzmi ''In The Pines''. Przesterowana, szalejąca na pierwszym planie gitara, elektryczne piano i świetna partia gitary basowej może kojarzyć się chwilami z estetyką znaną nam z ostatniej płyty Deana Browna (''Unfinished Business'', 2012). Jednak Christiansen dysponuje oryginalną, zdecydowanie odmienną techniką gry zarówno w zakresie frazowania jak i budowania improwizowanych linni melodycznych.
Pierwszą autorską kompozycją gitarzysty na ''Lone Prairie'' jest progresywny temat''California Widow''. Impresyjny charakter utworu o nieco niepokojącym mimo urzekającej melodii, klimacie stanowi swego rodzaju wytchnienie przed kolejnym nieśmiertelnym amerykańskim standardem.
''Sittin' On Top Of The World'' porywa w tej funkująco rhythm and bluesowej wersji zarówno partią gitary Christiansena jak i dzięki grającym na zmianę na tradycyjnym akustycznym fortepianie i elektrycznej klawiaturze: Stevem Allee i Zachu Lapidusie.
Impresyjnym klimatem urzeka stylowa (niemal intymna) interpretacja ''Bury Me Not On The Lone Prairie'' ocierająca się delikatnie o stylistykę charakterystyczną dla dokonań Carlosa Santany.
Podczas kolejnej nowej kompozycji Christiansena w tym zbiorze: ''Chaparral'', ponownie mamy okazję zachwycić się zarówno szczególną strukturą melodyki, jak i pełnymi inwencji partiami akustycznego fortepianu.
Doskonałym zakończeniem całości jest stylowa interpretacja ''Red River Valley''połączona z finałowym motywem Christiansena ''Bootyard''.
Zmierzenie się z ''świętością'' jaką dla Ameryki są tradycyjne utwory country i ukazanie ich jazzującego oblicza to wyzwanie, któremu Corey Christiansen podołał z nawiązką. Do sukcesu płyty w dużej mierze przyczynili się doskonale dobrani muzycy pochodzący zarówno z odległych geograficznie jak i stylistycznie środowisk. ''Lone Praire'' to doprawdy wielka płyta, zasługująca na szczególną uwagę ze strony zarówno miłośników nowoczesnego jazzowego gitarowego grania, jak i wszystkich po prostu kochających jazz.
Płyta ukazała się 21 maja 2013.
''Lone Prairie'' to zbiór dziesieciu utworów łączących w sobie tak odległe stylistyki jak nowoczesny, elektryczny jazz i tradycyjne pieśni kowbojskie amerykańskiego zachodu. W nagraniach poza Christiansenem wzięli udział doskonali instrumentaliści amerykańskiej sceny jazzowej: klawiszowcy Steve Allee i Zach Lapidus, basista Jeremy Allen, perkusista Matt Jorgensen i mistrz perkusjonaliów Mike Spiro.
W programie albumu poza ludowymi standardami amerykańskimi znalazły się też trzy autorskie tematy Coreya Christiansena utrzymane w podobnej stylistyce (''California Widow'', ''Chaparral'' i ''Bootyard''), przebój Marty'ego Robbinsa z 1959 roku: ''El Paso'' oraz wykwintna jazzowa interpretacja tematu Ennio Morricone z filmu''Pewnego razu na Dzikim Zachodzie'' (''Il Grande Massacro'').
O ile rozpoczynający płytę temat ''Dying Californian'' dla nie słyszących wcześniej tej kompozycji w bardziej tradycyjnej konwencji, może wydawać się dzięki tej interpretacji, typowym jazzowym utworem, to instrumentalna wersja ''Streets Of Laredo'' jednoznacznie zahacza mimo aranżacji o typowe brzmienie ballady country. Świetnie budowane solówki Christiansena, doskonała partia kontrabasu Jeremy'ego Allena i stylowa, elektryczna klawiatura sprawiają jednak, iż mamy do czynienia mimo wszystko z jazzem.
Niemal rockowo brzmi ''In The Pines''. Przesterowana, szalejąca na pierwszym planie gitara, elektryczne piano i świetna partia gitary basowej może kojarzyć się chwilami z estetyką znaną nam z ostatniej płyty Deana Browna (''Unfinished Business'', 2012). Jednak Christiansen dysponuje oryginalną, zdecydowanie odmienną techniką gry zarówno w zakresie frazowania jak i budowania improwizowanych linni melodycznych.
Pierwszą autorską kompozycją gitarzysty na ''Lone Prairie'' jest progresywny temat''California Widow''. Impresyjny charakter utworu o nieco niepokojącym mimo urzekającej melodii, klimacie stanowi swego rodzaju wytchnienie przed kolejnym nieśmiertelnym amerykańskim standardem.
''Sittin' On Top Of The World'' porywa w tej funkująco rhythm and bluesowej wersji zarówno partią gitary Christiansena jak i dzięki grającym na zmianę na tradycyjnym akustycznym fortepianie i elektrycznej klawiaturze: Stevem Allee i Zachu Lapidusie.
Impresyjnym klimatem urzeka stylowa (niemal intymna) interpretacja ''Bury Me Not On The Lone Prairie'' ocierająca się delikatnie o stylistykę charakterystyczną dla dokonań Carlosa Santany.
Podczas kolejnej nowej kompozycji Christiansena w tym zbiorze: ''Chaparral'', ponownie mamy okazję zachwycić się zarówno szczególną strukturą melodyki, jak i pełnymi inwencji partiami akustycznego fortepianu.
Doskonałym zakończeniem całości jest stylowa interpretacja ''Red River Valley''połączona z finałowym motywem Christiansena ''Bootyard''.
Zmierzenie się z ''świętością'' jaką dla Ameryki są tradycyjne utwory country i ukazanie ich jazzującego oblicza to wyzwanie, któremu Corey Christiansen podołał z nawiązką. Do sukcesu płyty w dużej mierze przyczynili się doskonale dobrani muzycy pochodzący zarówno z odległych geograficznie jak i stylistycznie środowisk. ''Lone Praire'' to doprawdy wielka płyta, zasługująca na szczególną uwagę ze strony zarówno miłośników nowoczesnego jazzowego gitarowego grania, jak i wszystkich po prostu kochających jazz.
Płyta ukazała się 21 maja 2013.
skład:
Corey Christiansen - gitara
Steve Allee - instr.klawiszowe
Zach Lapidus - instr.klawiszowe
Jeremy Allen - gitara basowa, kontrabas
Matt Jorgensen - perkusja
Michael Spiro - instr.perkusyjne
