Aria / Goldberg Variation No.I; Liza; Goldberg Improvisation I; Caravan; Eronel; Goldberg Improvisation II; Americans In Paris; Bob Hardy; Goldberg Improvisation III; September Song; Danny's Dream; Goldberg Improvisation IV; Smoothie; Goldberg Improvisation V; What Comes Up, Must Come Down; Uplift; Aria
Najstarszą niemiecką niezależną wytwórnię płytową ACT utworzył Siggi Loch, który ponad 20 lat temu zakończył 30-letnią karierę jako menedżer w międzynarodowym biznesie muzycznym rozpoczętą w 1960 roku w EMI Electrola, później WEA (Warner). Powołując 20 lat temu do życia ACT, Loch spełnił swoje marzenie z dzieciństwa o posiadaniu własnego niezależnego wydawnictwa.
Dziś ACT jest potentatem fonograficznym, mającym w swym katalogu ponad 350 tytułów. To dzięki płytom wydanym przez ACT świat poznał takich Artystów jak Esbjorn Svensson, Lars Danielsson czy Nils Landgren. Nakładem ACT-u ukazały się też w ostatnich latach płyty jakie przyniosły światowy rozgłos polskim muzykom: Vladyslavovi Sendeckiemu, Leszkowi Możdżerowi czy Adamowi Bałdychowi.
Miesiąc po nagraniu wyśmienitej płyty Adama Bałdycha & The Baltic Gang ''Imaginary Room'' (2012) trójka muzyków tworzących ten ''Bałtycki Gang'' (A.Bałdych, Lars Danielsson i Morten Lund) spotkała się w studio ponownie by wraz z fińskim pianistą Iiro Rantalą nagrać album ''My History Of Jazz'' (2012).
''Historia Jazzu'' będąca kolejną po ''Lost Heroes'' (2011) płytą w dyskografii Rantali wydaną dla ACT przynosi oprócz jego własnych kompozycji również muzykę ...J.S.Bacha i jazzowe opracowania Improwizacji Goldberowskich. Dla wchodzących w skład kwartetu Adama Bałdycha i Larsa Danielssona nie jest to także debiut pod flagą wytwórni ACT, bowiem całkiem niedawno cieszyliśmy się ich płytami ''Imaginary Room'' (2012) i ''Liberetto'' (2012).
Oprócz Bacha, Rantala sięgnął także po George'a Gershwina, Theloniousa Monka i Kurta Weilla a także po temat Juana Tizola ''Caravan'' spopularyzowany przez Duke'a Ellingtona. To właśnie podczas ostatniego z wymienionych utworów mamy okazję na płycie usłyszeć pokaz niezwykłej wirtuozerii polskiego skrzypka.
Zawiłe strukturalnie tematy fortepianowe przeplatają się na ''My History Of Jazz'' z chwilami niemal swawolnie i pastiszowo brzmiącymi (''Liza'') czy melodyjnymi i pełnymi ekspresji (''Caravan'') interpretacjami klasyków. Po spuściznę kompozytorską genialnego Theloniousa sięgają całe rzesze muzyków jazzowych, zarówno bezposrednio czerpiąc z jego przebogatej teki kompozytorskiej, jak i posrednio poprzez próby nawiązania do jedynej i niepowtarzalnej maniery Wielkiego Pianisty. Warto w tym miejscu wspomnieć inną płytę tej samej wytwórnii jaka ukazała się niemal równolegle z omawianym albumem: ''Kubick's Monk'' (2012) saksofonisty Piericka Pedrona jaka okazała się jedną z najbardziej wartościowych pozycji fonograficznych w całości poświęconych twórczości Monka. Również Iiro Rantala na''My History Of Jazz'' sięgnął po jeden z tematów tego wyjątkowego i intrygującego muzyka posługującego się własną koncepcją harmoniczną zupełnie nie przystającą do powszechnych zasad muzyki (''Eronel'').
Jak uniwersalną i ponadczasową twórczością jest dorobek Kurta Weilla pokazali w tym roku już Sven Ratzke i Claron McFadden wydając płytę poświęconą twórczości Weilla i Brechta: ''Groschenblues'' (2012). Ranatala sięgnął w tym zbiorze po temat ''September Song'' grając go w sposób doskonale przekazujący optymizm jaki kontrastuje w tej piosence z żalem i smutkiem.
Pełen nostalgii i zadumy jest przepiękny temat Larsa Gullina ''Danny's Dream'' z ponownie doskonałą partią Bałdycha i subtelnymi ''szczoteczkami'' Mortena Lunda.
''Historia Jazzu'' wg Iiro Rantali to niezwykła historia. Pełna zaskakujących odniesień. Skąd Bach, Gershwin, Monk i Weill na jednej płycie?
Jak pisze sam Artsyta na okładce płyty: "Nie ma bluesa i nie ma mainstreamu, bo nigdy nie było tych stylów. Jest Bach''.
''Historia Jazzu'' będąca kolejną po ''Lost Heroes'' (2011) płytą w dyskografii Rantali wydaną dla ACT przynosi oprócz jego własnych kompozycji również muzykę ...J.S.Bacha i jazzowe opracowania Improwizacji Goldberowskich. Dla wchodzących w skład kwartetu Adama Bałdycha i Larsa Danielssona nie jest to także debiut pod flagą wytwórni ACT, bowiem całkiem niedawno cieszyliśmy się ich płytami ''Imaginary Room'' (2012) i ''Liberetto'' (2012).
Oprócz Bacha, Rantala sięgnął także po George'a Gershwina, Theloniousa Monka i Kurta Weilla a także po temat Juana Tizola ''Caravan'' spopularyzowany przez Duke'a Ellingtona. To właśnie podczas ostatniego z wymienionych utworów mamy okazję na płycie usłyszeć pokaz niezwykłej wirtuozerii polskiego skrzypka.
Zawiłe strukturalnie tematy fortepianowe przeplatają się na ''My History Of Jazz'' z chwilami niemal swawolnie i pastiszowo brzmiącymi (''Liza'') czy melodyjnymi i pełnymi ekspresji (''Caravan'') interpretacjami klasyków. Po spuściznę kompozytorską genialnego Theloniousa sięgają całe rzesze muzyków jazzowych, zarówno bezposrednio czerpiąc z jego przebogatej teki kompozytorskiej, jak i posrednio poprzez próby nawiązania do jedynej i niepowtarzalnej maniery Wielkiego Pianisty. Warto w tym miejscu wspomnieć inną płytę tej samej wytwórnii jaka ukazała się niemal równolegle z omawianym albumem: ''Kubick's Monk'' (2012) saksofonisty Piericka Pedrona jaka okazała się jedną z najbardziej wartościowych pozycji fonograficznych w całości poświęconych twórczości Monka. Również Iiro Rantala na''My History Of Jazz'' sięgnął po jeden z tematów tego wyjątkowego i intrygującego muzyka posługującego się własną koncepcją harmoniczną zupełnie nie przystającą do powszechnych zasad muzyki (''Eronel'').
Jak uniwersalną i ponadczasową twórczością jest dorobek Kurta Weilla pokazali w tym roku już Sven Ratzke i Claron McFadden wydając płytę poświęconą twórczości Weilla i Brechta: ''Groschenblues'' (2012). Ranatala sięgnął w tym zbiorze po temat ''September Song'' grając go w sposób doskonale przekazujący optymizm jaki kontrastuje w tej piosence z żalem i smutkiem.
Pełen nostalgii i zadumy jest przepiękny temat Larsa Gullina ''Danny's Dream'' z ponownie doskonałą partią Bałdycha i subtelnymi ''szczoteczkami'' Mortena Lunda.
''Historia Jazzu'' wg Iiro Rantali to niezwykła historia. Pełna zaskakujących odniesień. Skąd Bach, Gershwin, Monk i Weill na jednej płycie?
Jak pisze sam Artsyta na okładce płyty: "Nie ma bluesa i nie ma mainstreamu, bo nigdy nie było tych stylów. Jest Bach''.
skład:
Iiro Rantala - fortepian
Adam Bałdych - skrzypce
Lars Danielsson - kontrabas
Morten Lund - perkusja
