Shifting Down; Just Friends; Like Someone In Love; Double Clutching
To jedna z najbardziej niezwykłych płyt w historii jazzu, a na pewno jeden z najbardziej kontrowersyjnych albumów w dyskografii Johna Coltrane'a. Przede wszystkim to jedyny album w dziejach jazzu, na którym usłyszeć możemy razem Coltrane'a i legendarnego pianistę Cecila Taylora. Ponadto pierwsza edycja tej płyty z roku 1959 wydana została jako album firmowany przez Kwintet Cecila Taylora pod tytułem ''Stereo Drive''. Dopiero w trzy lata później w 1962 roku Blue Note wydało ten program firmując go nazwiskiem Johna Coltrane'a. To co wówczas było niewątpliwie posunięciem marketingowym sprawiło, iż po latach większość miłośników jazzu uznaje ten album jako płytę Johna Coltrane'a, a rozliczne wznowienia utwierdzają nas w tym przekonaniu.
Ciekawostką dotyczącą nowojorskiej sesji z 13 października 1958 roku, z której pochodzą cztery nagrania wypełniające płytę jest też fakt, iż trębacz Kenny Dorham nienawidził awangardowego stylu gry Taylora, czemu wówczas niejednokrotnie dawał wyraz. Mimo, iż zorganizowana przez United Artist sesja okazać się mogła katastrofą -powstały nagrania ciągle po upływie 55 lat tak samo fascynujące.
Na płycie zdecydowano się opublikować cztery nagrania zarejestrowane wówczas podobno w niezbyt przyjacielskiej atmosferze. Kuriozalnym wydawać się może, iż właśnie swego rodzaju walka o dominację Dorhama i Taylora podczas tej sesji mogła mieć duży wpływ na emocjonalny przekaz nagrań. Swego rodzaju walkę Dorhama z harmonicznie rozimprowizowanym Taylorem dostrzec możemy choćby podczas otwierającej płytę kompozycji pierwszego z nich: ''Shifting Down''.
Inną kompozycją autorską na ''Coltrane Time'' (lub ''Stereo Drive'') jest kończąca całość ''Double Clutching'' napisana przez kontrabasistę składu Chucka Israelsa.
Pierwszą edycją CD tej płyty jest wydanie Blue Note z roku 1991 w oryginalnej formie programowej, bez często irytujących bonusów dołączanych w późniejszych edycjach jakie wpływają na całokształt odbioru pierwotnej formy płyty.
Ciekawostką dotyczącą nowojorskiej sesji z 13 października 1958 roku, z której pochodzą cztery nagrania wypełniające płytę jest też fakt, iż trębacz Kenny Dorham nienawidził awangardowego stylu gry Taylora, czemu wówczas niejednokrotnie dawał wyraz. Mimo, iż zorganizowana przez United Artist sesja okazać się mogła katastrofą -powstały nagrania ciągle po upływie 55 lat tak samo fascynujące.
Na płycie zdecydowano się opublikować cztery nagrania zarejestrowane wówczas podobno w niezbyt przyjacielskiej atmosferze. Kuriozalnym wydawać się może, iż właśnie swego rodzaju walka o dominację Dorhama i Taylora podczas tej sesji mogła mieć duży wpływ na emocjonalny przekaz nagrań. Swego rodzaju walkę Dorhama z harmonicznie rozimprowizowanym Taylorem dostrzec możemy choćby podczas otwierającej płytę kompozycji pierwszego z nich: ''Shifting Down''.
Inną kompozycją autorską na ''Coltrane Time'' (lub ''Stereo Drive'') jest kończąca całość ''Double Clutching'' napisana przez kontrabasistę składu Chucka Israelsa.
Pierwszą edycją CD tej płyty jest wydanie Blue Note z roku 1991 w oryginalnej formie programowej, bez często irytujących bonusów dołączanych w późniejszych edycjach jakie wpływają na całokształt odbioru pierwotnej formy płyty.
skład:
John Coltrane — saksofon
Kenny Dorham — trąbka
Cecil Taylor — fortepian
Chuck Israels — kontrabas
Louis Hayes — perkusja
