Country Road; Mess Around; Good Times Boogie; Change Your Ways; Dry Throat; Exercise In C Major For Harmonica; Got To Be This Way
To zapis fragmentów dwóch koncertów jaki ukazał się pierwotnie na płycie analogowej. Wówczas stronę pierwszą płyty wypełniły nagrania z 1971 roku dokonane w Bostonie, drugą trzy utwory z koncertu zagranego w identycznym składzie w nowojorskim Hunter College. To jeden z albumów Mayalla, który wyjątkowo długo czekał na swą kompaktową edycję.
Tym co rzuca się w oczy po sięgnięciu po pudełko są niektóre nazwiska muzyków: Blue Mitchell, Clifford Solomon, Larry Taylor! Mayall zawsze potrafił zgromadzić wokół siebie wyjątkowych instrumentalistów. Tym razem jednak naprawdę zdecydował się na tytułową ''jazz blues fusion'' skoro zaprosił na koncerty artystów kojarzonych dotychczas ze sceną muzyki jazzowej.
Pierwszą część płyty (Boston) zdominowało 9-minutowe, porywające ''Good Times Boogie'' ukazujące niezwykłą siłę i moc przekazu tego niezwykłego sekstetu. Dramaturgii dodają nagraniom żywiołowe reakcje publiczności sprawiające na słuchaczu wrażenie bezpośredniego uczestnictwa w tym muzycznym misterium.
Tym czym na bostońskiej części płyty jest ''Good Times Boogie'', tym podczas fragmentu płyty zarejestrowanego w Nowym Jorku jest typowo bluesowa impresja''Exercise In C Major For Harmonica'' -rozbudowany utwór w dużej mierze zawdzięczający swój klimat niewyobrażalnej wręcz harminijkowej wirtuozerii Mayalla, oraz wyjątkowo bardzo udzielającemu się w tym utworze zmarłemu w 2009 roku gitarzyście Freddy'emu Robinsonowi, znanemu także jako Abu Talib, wówczas mającemu już na swym koncie trzy własne płyty oraz współpracę z Howlin' Wolfem, Rayem Charlesem, Miltem Jacksonem i grającym również w tym składzie Blue Mitchellem. Ten ostatni z wymienionych już wkrótce skierować miał swe siły w kierunku bardziej komercyjnym nagrywając w latach 70-tych takie albumy jak''American Violet'' (1977) czy ''Summer Soft'' (1978).
Wyśmienity album a zarazem symbol pewnej epoki jaka nastąpiła po fascynacji Mayalla psychodelią i rockiem. Podobnie jak wielu artystów uległ on na początku lat 70-tych muzyce fusion, której na ''Jazz Blues Fusion'' już z samej tytularnej definicji jest bardzo dużo. Doskonały album!
Tym co rzuca się w oczy po sięgnięciu po pudełko są niektóre nazwiska muzyków: Blue Mitchell, Clifford Solomon, Larry Taylor! Mayall zawsze potrafił zgromadzić wokół siebie wyjątkowych instrumentalistów. Tym razem jednak naprawdę zdecydował się na tytułową ''jazz blues fusion'' skoro zaprosił na koncerty artystów kojarzonych dotychczas ze sceną muzyki jazzowej.
Pierwszą część płyty (Boston) zdominowało 9-minutowe, porywające ''Good Times Boogie'' ukazujące niezwykłą siłę i moc przekazu tego niezwykłego sekstetu. Dramaturgii dodają nagraniom żywiołowe reakcje publiczności sprawiające na słuchaczu wrażenie bezpośredniego uczestnictwa w tym muzycznym misterium.
Tym czym na bostońskiej części płyty jest ''Good Times Boogie'', tym podczas fragmentu płyty zarejestrowanego w Nowym Jorku jest typowo bluesowa impresja''Exercise In C Major For Harmonica'' -rozbudowany utwór w dużej mierze zawdzięczający swój klimat niewyobrażalnej wręcz harminijkowej wirtuozerii Mayalla, oraz wyjątkowo bardzo udzielającemu się w tym utworze zmarłemu w 2009 roku gitarzyście Freddy'emu Robinsonowi, znanemu także jako Abu Talib, wówczas mającemu już na swym koncie trzy własne płyty oraz współpracę z Howlin' Wolfem, Rayem Charlesem, Miltem Jacksonem i grającym również w tym składzie Blue Mitchellem. Ten ostatni z wymienionych już wkrótce skierować miał swe siły w kierunku bardziej komercyjnym nagrywając w latach 70-tych takie albumy jak''American Violet'' (1977) czy ''Summer Soft'' (1978).
Wyśmienity album a zarazem symbol pewnej epoki jaka nastąpiła po fascynacji Mayalla psychodelią i rockiem. Podobnie jak wielu artystów uległ on na początku lat 70-tych muzyce fusion, której na ''Jazz Blues Fusion'' już z samej tytularnej definicji jest bardzo dużo. Doskonały album!
skład:
John Mayall - wokal, gitara, fortepian, harmonijka
Blue Mitchell - trąbka
Clifford Solomon - saksofony
Freddy Robinson - gitara
Larry Taylor - gitara basowa
Ron Selico - instr.perkusyjne
