Tip Of The Tongue; Sincerely S.T. (for Stella); Seven Deadly Sins; The Magical No.7; Page 59; Hyperthymesia; Flashbacks; Introspection; Transience; Chit-chat; Confabulation
Manfred Bründl to basista, kontrabasista i kompozytor bezsprzecznie zaliczany do czołówki współczesnego modern jazzu. W latach 80-tych XX wieku wchodził w skład wyśmienitego kwartetu kierowanego przez Heinza Sauera, a także współpracował z takimi jazzmanami jak Albert Mangelsdorff, Martial Solal, Herb Ellis, Charlie Mariano i Dave Liebman. Od roku 1987 prowadzi też własne grupy, z jakimi koncertuje na całym świecie a pozyskiwani do jego składów muzycy są zawsze wirtuozami najwyższej próby (jednym z nich był choćby Tomasz Stańko).Od roku 2007 lat kieruje własnym zespołem Silent Bass koncertując na całym świecie i nagrywając wyśmienite albumy jak płyta ''Respect'' (2007) nominowana do German Record Prize czy ''Crosshatched''(2008) okrzyczana Najlepszą Płytą Jazzową 2008 roku (German Radio Jazz Album of the Year 2008).
W roku 2011 Kwartet Manfred Bründl Silent Bass mile zaskoczył miłośników muzyki improwizowanej trzecim albumem: ''Tip Of The Tongue'' nagranym w fenomenalnym składzie, w którym oprócz leadera znaleźli się alcista Hugo Read, pianista Rainer Böhm i Jonas Burgwinkel przy perkusji. Płyta zawiera jedenaście kompozycji Bründla dedykowanych zmarłemu tragicznie w 1973 roku Peterowi Trunkowi -jednemu z wiodących kontrabasistów lat 50-tych i 60-tych ub.wieku, będącym muzykiem jaki wywarł ogromny wpływ na twórczość M.Bründla. Swego czasu słynny znawca jazzu Joachim Ernsta Berendt nazwał P.Trunka: "najlepszym niemieckim basistą swoich czasów".
Album otwiera dynamiczny, nasycony dźwiękami saksofonu altowego Hugo Reada utwór tytułowy ''Tip Of The Tongue'' (''Na kóncu języka'') oparty na doskonałych rozimprowizowanych partiach zarówno altu jak i solówek fortepianowych Rainera Böhma z szalejącym za perkusją Jonasem Burgwinkelem.Manfred Bründl w najmniejszym stopniu nie stara się, oddając na płycie ''Silent Bass'' hołd Peterowi Trunkowi, imitować jego niepowtarzalny styl, aczkolwiek zarówno grę Trunka jak Bründla charakteryzuje niezwykła precyzja techniczna, bogate niuanse brzmieniowe oraz niezwykle delikatna artykulacja i frazowanie. Manfred Bründl cytuje jednak fragmenty niektórych partii solowych Trunka podczas improwizacji, lecz umieszcza je w kontekście własnych dzieł muzycznych. Przykładem może być choćby ballada "Sincerely S.T. (for Stella)" (dedykowana małżonce Trunka -Stelli), w której słyszymy fragment charakterystycznego riffu basu jaki pierwotnie pojawił się w temacie ''Sincerely P.T.'' Petera Trunka.
''Seven Deadly Sins'' (''Siedem grzechów głównych'') oparty na improwizacjach każdego z instrumentalistów składu, doskonale wpasowuje się w formułę free jazzową stanowiąc jeden z najbardziej ''zakręconych'' rytmicznie i melodycznie tematów na płycie.
W podobnie awangardowej konwencji plasuje się nagrany w duecie przez Bründla i Böhma ''Magical No.7'', w trakcie którego przy leniwym akompaniamencie fortepianu słuchamy swobodnie budowanych tematów granych smyczkiem przez leadera.
Niezwykłą wirtuozerią na płycie wykazuje się Rainer Böhm. Tego młodego pianistę pierwszy raz dostrzeżono już w 2000 roku podczas "International Jazz Solo Piano Festival" w Montreux. Od tej pory stał się jednym z najbardziej pożądanych muzyków sesyjnych, współpracującym poza Manfredem Bründlem również z takimi mistrzami jak Albert Mangelsdorff czy Randy Brecker. ''Page 59'' daje możliwość wysłuchania jego doskonałych dialogów prowadzonych z kontrabasem.
Niepokojącymi partiami fortepianu i hipnotycznymi dźwiękami fortepianu rozpoczyna się jeden z najwspanialszych utworów na ''Tip Of The Tongue''. Tworząca rodzaj wielowątkowej miniaturowej suity ''Hyperthymesia'' jest kolejnym przykładem fortepianowego kunsztu Böhma, który transowymi pasażami buduje tło dla wyśmienitego saksofonu, by wreszcie w czwartej minucie uraczyć nas niepowtarzalną solówką.
Drugim po ''Magical No.7'' duetem fortepianowo -basowym na płycie jest krótka 1-minutowa miniaturka''Introspection'', po której pora na kolejną wyjątkową ''perełkę'': ''Transience'' zbudowaną podobnie jak''Hyperthymesia'' w formie klikuwątkowej opowieści jazzowej w konwencji ballady, gdzie poszczególne części prowadzone na zmianę przez Böhma, Reada i Bründla.
Po kolejnym 1-minutowym przerywniku duetu: fortepian-bas (''Chit-chat'') pora na finał płyty jakim jest odwołujący się do tradycji muzyki improwizowanej ''Confabulation''.
Doskonali muzycy, świetnie dobrane instrumentarium, wyśmienite kompozycje!
''Tip Of The Tongue'' to trzecia już płyta w dorobku prowadzonej przez Manfreda Bründla formacji Silent Bass, którą wydała 23.09.2011 roku wytwórnia Laika znana choćby z później wydanego wspaniałego albumu''El Porteno'' (2012) zespołu Ensemble Libertango.
W roku 2011 Kwartet Manfred Bründl Silent Bass mile zaskoczył miłośników muzyki improwizowanej trzecim albumem: ''Tip Of The Tongue'' nagranym w fenomenalnym składzie, w którym oprócz leadera znaleźli się alcista Hugo Read, pianista Rainer Böhm i Jonas Burgwinkel przy perkusji. Płyta zawiera jedenaście kompozycji Bründla dedykowanych zmarłemu tragicznie w 1973 roku Peterowi Trunkowi -jednemu z wiodących kontrabasistów lat 50-tych i 60-tych ub.wieku, będącym muzykiem jaki wywarł ogromny wpływ na twórczość M.Bründla. Swego czasu słynny znawca jazzu Joachim Ernsta Berendt nazwał P.Trunka: "najlepszym niemieckim basistą swoich czasów".
Album otwiera dynamiczny, nasycony dźwiękami saksofonu altowego Hugo Reada utwór tytułowy ''Tip Of The Tongue'' (''Na kóncu języka'') oparty na doskonałych rozimprowizowanych partiach zarówno altu jak i solówek fortepianowych Rainera Böhma z szalejącym za perkusją Jonasem Burgwinkelem.Manfred Bründl w najmniejszym stopniu nie stara się, oddając na płycie ''Silent Bass'' hołd Peterowi Trunkowi, imitować jego niepowtarzalny styl, aczkolwiek zarówno grę Trunka jak Bründla charakteryzuje niezwykła precyzja techniczna, bogate niuanse brzmieniowe oraz niezwykle delikatna artykulacja i frazowanie. Manfred Bründl cytuje jednak fragmenty niektórych partii solowych Trunka podczas improwizacji, lecz umieszcza je w kontekście własnych dzieł muzycznych. Przykładem może być choćby ballada "Sincerely S.T. (for Stella)" (dedykowana małżonce Trunka -Stelli), w której słyszymy fragment charakterystycznego riffu basu jaki pierwotnie pojawił się w temacie ''Sincerely P.T.'' Petera Trunka.
''Seven Deadly Sins'' (''Siedem grzechów głównych'') oparty na improwizacjach każdego z instrumentalistów składu, doskonale wpasowuje się w formułę free jazzową stanowiąc jeden z najbardziej ''zakręconych'' rytmicznie i melodycznie tematów na płycie.
W podobnie awangardowej konwencji plasuje się nagrany w duecie przez Bründla i Böhma ''Magical No.7'', w trakcie którego przy leniwym akompaniamencie fortepianu słuchamy swobodnie budowanych tematów granych smyczkiem przez leadera.
Niezwykłą wirtuozerią na płycie wykazuje się Rainer Böhm. Tego młodego pianistę pierwszy raz dostrzeżono już w 2000 roku podczas "International Jazz Solo Piano Festival" w Montreux. Od tej pory stał się jednym z najbardziej pożądanych muzyków sesyjnych, współpracującym poza Manfredem Bründlem również z takimi mistrzami jak Albert Mangelsdorff czy Randy Brecker. ''Page 59'' daje możliwość wysłuchania jego doskonałych dialogów prowadzonych z kontrabasem.
Niepokojącymi partiami fortepianu i hipnotycznymi dźwiękami fortepianu rozpoczyna się jeden z najwspanialszych utworów na ''Tip Of The Tongue''. Tworząca rodzaj wielowątkowej miniaturowej suity ''Hyperthymesia'' jest kolejnym przykładem fortepianowego kunsztu Böhma, który transowymi pasażami buduje tło dla wyśmienitego saksofonu, by wreszcie w czwartej minucie uraczyć nas niepowtarzalną solówką.
Drugim po ''Magical No.7'' duetem fortepianowo -basowym na płycie jest krótka 1-minutowa miniaturka''Introspection'', po której pora na kolejną wyjątkową ''perełkę'': ''Transience'' zbudowaną podobnie jak''Hyperthymesia'' w formie klikuwątkowej opowieści jazzowej w konwencji ballady, gdzie poszczególne części prowadzone na zmianę przez Böhma, Reada i Bründla.
Po kolejnym 1-minutowym przerywniku duetu: fortepian-bas (''Chit-chat'') pora na finał płyty jakim jest odwołujący się do tradycji muzyki improwizowanej ''Confabulation''.
Doskonali muzycy, świetnie dobrane instrumentarium, wyśmienite kompozycje!
''Tip Of The Tongue'' to trzecia już płyta w dorobku prowadzonej przez Manfreda Bründla formacji Silent Bass, którą wydała 23.09.2011 roku wytwórnia Laika znana choćby z później wydanego wspaniałego albumu''El Porteno'' (2012) zespołu Ensemble Libertango.
skład:
Hugo Read - saksofon
Rainer Böhm - fortepian
Manfred Bründl - kontrabas
Jonas Burgwinkel - perkusja
