How Am I Supposed To Live Without You; New Life; I Won’t Let You Go; Copacabana; Us; Cosa Hai Messo Nel Caffe; Fly Away With Me; More; Never Gonna Fall In Love Again; Bad Romance; Secret Love
Matteo Brancaleoni uważany jest dziś za czołowego włoskiego interpretatora utworów z przepasnej księgi American Songbook. Płyta ''New Life'' powstała w 2012 roku we współpracy z producentem i aranżerem doskonale znanym w Italii pod pseudonimem Papik (prawdziwe nazwisko: Nerrio Poggi). ''New Life'' to sześć klasyków (m.in. z repertuaru Barry Manilowa, Michaela Boltona i Erica Carmena) i pięć całkiem nowych, premierowych utworów napisanych m.in. przez wspomnianego Papika i samego Matteo Brancaleoni.
Stylistycznie znajdziemy tutaj zarówno klimat samby (otwierająca album ballada''How Am I Supposed To Live Without You''), gorące brazylijskie rytmy (przebojowa i wiecznie żywa ''Copacabana''), jak i swing (zaskakująca wersja ''Bad Romance'' z repertuaru ...Lady Gagi) czy r'n'b i wysokiej klasy pop spod znaku twórczości Burta Bacharacha (choćby przywołująca z nim skojarzenia, wspaniała orkiestracja ''Us'').
Ponieważ Brancaleoni jest Włochem, nie mogło się obyć bez jednej choćby piosenki zaśpiewanej w jego ojczystym języku -i bardzo dobrze! Piękna swingująca samba''Cosa Hai Messo Nel Caffe'' stwarza podczas 3 i pół minuty doprawdy wyjątkowy nastrój.
Uwagę przykuwa niezwykle dopracowane brzmienie i doskonała realizacja nagrań. Brancaleoni ponadto nie stara się naśladować w swych interpretacjach Sinatry czy Deana Martina, lecz przedstawia swą bardzo osobistą i tchnącą indywidualnym duchem wizję świata eleganckich i wytwornie zaśpiewanych piosenek. Towarzyszy mu doprawdy wyśmienity band złożony z najbardziej pożądanych dziś instrumentalistów we Włoszech jak choćby saksofonista Fabio Tullo (wspaniałe solo w''Cosa Hai Messo Nel Caffe'') czy pianista Fabrizio Foggia.
Uroczym miłosnym duetem jest zaśpiewana wraz z Anną Bernard piękna piosenka''Fly Away With Me''.
Z kolei nawiązania do stylistyki słynnego Herba Alperta znajdziemy w uroczych partiach trąbki Massimo Guerry podczas ''More''.
''New Life'' to piękna i zmysłowa płyta o wyrafinowanej elegancji, przy której spędzić można doprawdy wyjątkowe chwile.
Stylistycznie znajdziemy tutaj zarówno klimat samby (otwierająca album ballada''How Am I Supposed To Live Without You''), gorące brazylijskie rytmy (przebojowa i wiecznie żywa ''Copacabana''), jak i swing (zaskakująca wersja ''Bad Romance'' z repertuaru ...Lady Gagi) czy r'n'b i wysokiej klasy pop spod znaku twórczości Burta Bacharacha (choćby przywołująca z nim skojarzenia, wspaniała orkiestracja ''Us'').
Ponieważ Brancaleoni jest Włochem, nie mogło się obyć bez jednej choćby piosenki zaśpiewanej w jego ojczystym języku -i bardzo dobrze! Piękna swingująca samba''Cosa Hai Messo Nel Caffe'' stwarza podczas 3 i pół minuty doprawdy wyjątkowy nastrój.
Uwagę przykuwa niezwykle dopracowane brzmienie i doskonała realizacja nagrań. Brancaleoni ponadto nie stara się naśladować w swych interpretacjach Sinatry czy Deana Martina, lecz przedstawia swą bardzo osobistą i tchnącą indywidualnym duchem wizję świata eleganckich i wytwornie zaśpiewanych piosenek. Towarzyszy mu doprawdy wyśmienity band złożony z najbardziej pożądanych dziś instrumentalistów we Włoszech jak choćby saksofonista Fabio Tullo (wspaniałe solo w''Cosa Hai Messo Nel Caffe'') czy pianista Fabrizio Foggia.
Uroczym miłosnym duetem jest zaśpiewana wraz z Anną Bernard piękna piosenka''Fly Away With Me''.
Z kolei nawiązania do stylistyki słynnego Herba Alperta znajdziemy w uroczych partiach trąbki Massimo Guerry podczas ''More''.
''New Life'' to piękna i zmysłowa płyta o wyrafinowanej elegancji, przy której spędzić można doprawdy wyjątkowe chwile.
skład:
Matteo Brancaleoni - wokal
Fabio Tullo - saksofon
Massimo Guerra - trąbka
Marcello Sirignano - skrzypce
Giuseppe Tortora - wiolonczela
Pierpaolo Ranieri - gitara basowa
Marco Rovinelli - perkusja
Simone ''Federicuccio'' Talone - instr.perkusyjne
Ely Bruna - chórki
oraz:
Alfredo Bochicchio - gitara
Flavio De Salve - gitara
Ambrogio Frigerio - puzon
Enzo De Rosa - puzon
Fabrizio Foggia - instr.klawiszowe
Nerio ''Papik'' Poggi - instr.klawiszowe
