CD1: Prelude: Turk Alman Taksim; Karcigar 2010; Tarantulla; The Winding Road / Uzun Ince; Galata Blues; Les vagues de l'Alsace; Berceuse Macabre; Crystal Forest; Das Glasperlenspiel; Fanfare 2010; Dornen und Rosen; Les fleurs du son - Tulpenbeet; Les fleurs du son - Akelei;CD2: Cataract extended; Eliz Isa; Oh, Kembe!; New Shady Grove; Le Jongleur du son; Bamsoom' Oh; Mekong Journey Diary; Reflexions / Air Dance; Verwicklung / Befreiung; Beatiful Turns / Grand Finale
Rüdiger Oppermann jest dziś jednym z najwybitniejszych przedstawicieli tzw. nurtu world music. W połowie lat 70-tych dużo podróżował po Krajach Afrykańskich gdzie odkrył piękno i czar muzyki etnicznej. Jest wyjątkowym wirtuozem harfy a na swym koncie ma ponad 30 płyt nagranych z muzykami z różnych krajów świata jak Laos, Uganda, Turcja ale także z wieloma muzykami z USA.
Swe najnowsze dzieło ''The Winding Road'' postanowił wydać w niezwykle staranny sposób pod labelem wytwórni Klang Welten Records. Dwie płyty zawierające łącznie 158 minut muzyki wydano w formacie wielkości pudełka DVD i uzupełniono piękną 52-stronicową książką bogato ilustrowaną pięknymi fotografiami.
22 nagrania wypełniające album dokonane zostały przez Oppermanna wraz z 70 zaproszonymi muzykami z Turcji, Węgier, Laosu, Ugandy, Stanów Zjednoczonych i Kamerunu. To autorskie kompozycje oraz nowe adaptacje tradycyjnych utworów ludowych. Najróżniejsze składy w jakich zarejestrowano utwory Oppermann opatrzył wspólną nazwą The Global Players. Pod tym właśnie szyldem bądź jako The Global Strings wraz z wybranymi artystami Muzyk koncertuje na całym świecie już od pewnego czasu, zawsze czyniąc z koncertów niezapomniane barwne widowiska pozostawiające u odbiorców niezapomniane wrażenia.
Podczas poprzedzonego intrem utworu ''Karcigar 2010'' -niezwykle podniosłego w swym klimacie, słyszymy m.in. wspaniałe partie saksofonu, skrzypiec i gitary. Powszechnie znane instrumentarium doskonale sąsiaduje z tak egzotycznymi instrumentami jak choćby darabukka, guqin czy oud.
W niemal każdym utworze dominuje jednak brzmienie harfy Rüdigera Oppermanna grającego na różnych odmianach tego instrumentu.
Tytułowa kompozycja to piękna pieśń wykonana przy akompaniamencie harfy, kaval, oudu i gitar przez dwoje śpiewaków: Sumru Agiryürüen i Dosta Matura. Utwór rozbudowany do kilkunastu minut przynosi niezwykłe solówki gitarowe Cenka Erdogana i Jorgena Langa.
Podobną w klimacie choć utrzymaną tym razem w klimacie ludowej muzyki z Węgier jest wyśpiewana przez Rekę Kuruzs i Lajosa Bergics pieśń ''Dornen und Rosen''.
Spokojne, pełne niemal żalu pieśni (''The Winding Road / Uzun Ince'', ''Dornen und Rosen'') sąsiadują z utworami nasyconymi pompatycznymi i wzniosłymi melodiami w munumentalnej niemal oprawie aranżacyjnej (''Karcigar 2010'', ''Fanfare 2010''), oraz z utworami pełnymi tzw. ''rockowego pazura''. Takim jest choćby doskonały''Galata Blues'' wykonany przy wyeksponowaniu dynamicznych partii elektrycznej harfy, gitary (ponownie J.Lang) i organów Hammonda (Rainer Granzin).
Dźwięki dudów i basowego instrumentu o nazwie guimbri dominują podczas ''Les vagues de l'Alsace'', a skojarzenia filmowe nasuwają się podczas ozdobionego wokalem Kristen Nogues ''Berceuse Macabre'' (estetyka znana z wyśmienitej muzyki z filmu ''Microcosmos'') oraz w czasie ''Crystal Forest'' (tu z kolei kłania się ''Amelia'').
Pierwszą płytę tego czarownego wydawnictwa kończy dwuczęściowa, kameralna (harfa, flet, skrzypce) kompozycja ''Les fleurs du son'' o iście ilustracyjnym charakterze.
Choć drugi dysk Rüdiger Oppermann opatrzył w pięknej książce wklejonej w etui dopiskiem: ''The Bonus Track'', płyta broni się jako pełnoprawna część zbioru ''The Winding Road''.
Już otwierający kolejne 76 minut z cudowną Muzyką niezwykłego muzycznego maga jakim okazuje się Oppermann ''Cataract'' ujmuje niemal marszowym rytmem i melodią kreowaną przez wyjątkowo na tej płycie szeroko brzmiacą sekcję dętą (Rolan Schaeffer -saksofon, Jochen Welsch -puzon).
Kameralnym duetem (harfa i dudy) jest przejmująca miniaturka ''Eliz Isa''.
''Oh, Kembe!'' to nagranie zarejestrowane z muzykami z Ugandy jakich Oppermann spotkał w Afryce po raz pierwszy przed 35-laty, grającymi na duduk i tablas. Sam Oppermann poza harfą, sięgnął w tym utworze także po banjo.
Jednak prawdziwym popisem Oppermanna na tym instrumencie okazuje się kolejny utwór (''New Shady Grove'') nagrany wraz z wirtuozami banjo: Rachelem Eddie i Jemmy Bluesteinem oraz Jorgenem Langiem grającym w tym nagraniu wyjątkowo na cytrze.
Dwie dłuższe formy na drugiej płycie zestawu ''The Winding Road'' to 12-minutowy''Mekong Journey Diary'' nagrany z muzykami ze Szkocji i jednoznacznie nawiązujący do tamtejszego folkloru, oraz ''Reflexions / Air Dance'' -transowe i niemal psychodeliczne nagranie.
W wielkim finale wieńczącym ponad dwuipółgodzinne spotkanie z muzyką Oppermanna (''Beatiful Turns / Grand Finale'') słyszymy m.in.koreańską sekcję bębnów w postaci muzyków zespołu Noreum Machi znanego nam z ''Ethno Port Festival 2012''.
''The Winding Road'' to muzyka zawierająca elementy folkloru z wszystkich niemal kontynentów. Wybitne kompozycje, piękne melodie i harmonie oraz pomysłowe, malownicze aranżacje. Na obu krążkach znajdziemy elementy bluesa, rocka, muzyki klasycznej, a także dużo elementów zaczerpniętych z tradycji ludowej Romów i Turcji.
Rüdiger Oppermann niczym dźwiękowy mag i muzyczny szaman, potrafi barwami swych kompozycji na ''The Winding Road'' wciągnąć słuchacza bez reszty.
Swe najnowsze dzieło ''The Winding Road'' postanowił wydać w niezwykle staranny sposób pod labelem wytwórni Klang Welten Records. Dwie płyty zawierające łącznie 158 minut muzyki wydano w formacie wielkości pudełka DVD i uzupełniono piękną 52-stronicową książką bogato ilustrowaną pięknymi fotografiami.
22 nagrania wypełniające album dokonane zostały przez Oppermanna wraz z 70 zaproszonymi muzykami z Turcji, Węgier, Laosu, Ugandy, Stanów Zjednoczonych i Kamerunu. To autorskie kompozycje oraz nowe adaptacje tradycyjnych utworów ludowych. Najróżniejsze składy w jakich zarejestrowano utwory Oppermann opatrzył wspólną nazwą The Global Players. Pod tym właśnie szyldem bądź jako The Global Strings wraz z wybranymi artystami Muzyk koncertuje na całym świecie już od pewnego czasu, zawsze czyniąc z koncertów niezapomniane barwne widowiska pozostawiające u odbiorców niezapomniane wrażenia.
Podczas poprzedzonego intrem utworu ''Karcigar 2010'' -niezwykle podniosłego w swym klimacie, słyszymy m.in. wspaniałe partie saksofonu, skrzypiec i gitary. Powszechnie znane instrumentarium doskonale sąsiaduje z tak egzotycznymi instrumentami jak choćby darabukka, guqin czy oud.
W niemal każdym utworze dominuje jednak brzmienie harfy Rüdigera Oppermanna grającego na różnych odmianach tego instrumentu.
Tytułowa kompozycja to piękna pieśń wykonana przy akompaniamencie harfy, kaval, oudu i gitar przez dwoje śpiewaków: Sumru Agiryürüen i Dosta Matura. Utwór rozbudowany do kilkunastu minut przynosi niezwykłe solówki gitarowe Cenka Erdogana i Jorgena Langa.
Podobną w klimacie choć utrzymaną tym razem w klimacie ludowej muzyki z Węgier jest wyśpiewana przez Rekę Kuruzs i Lajosa Bergics pieśń ''Dornen und Rosen''.
Spokojne, pełne niemal żalu pieśni (''The Winding Road / Uzun Ince'', ''Dornen und Rosen'') sąsiadują z utworami nasyconymi pompatycznymi i wzniosłymi melodiami w munumentalnej niemal oprawie aranżacyjnej (''Karcigar 2010'', ''Fanfare 2010''), oraz z utworami pełnymi tzw. ''rockowego pazura''. Takim jest choćby doskonały''Galata Blues'' wykonany przy wyeksponowaniu dynamicznych partii elektrycznej harfy, gitary (ponownie J.Lang) i organów Hammonda (Rainer Granzin).
Dźwięki dudów i basowego instrumentu o nazwie guimbri dominują podczas ''Les vagues de l'Alsace'', a skojarzenia filmowe nasuwają się podczas ozdobionego wokalem Kristen Nogues ''Berceuse Macabre'' (estetyka znana z wyśmienitej muzyki z filmu ''Microcosmos'') oraz w czasie ''Crystal Forest'' (tu z kolei kłania się ''Amelia'').
Pierwszą płytę tego czarownego wydawnictwa kończy dwuczęściowa, kameralna (harfa, flet, skrzypce) kompozycja ''Les fleurs du son'' o iście ilustracyjnym charakterze.
Choć drugi dysk Rüdiger Oppermann opatrzył w pięknej książce wklejonej w etui dopiskiem: ''The Bonus Track'', płyta broni się jako pełnoprawna część zbioru ''The Winding Road''.
Już otwierający kolejne 76 minut z cudowną Muzyką niezwykłego muzycznego maga jakim okazuje się Oppermann ''Cataract'' ujmuje niemal marszowym rytmem i melodią kreowaną przez wyjątkowo na tej płycie szeroko brzmiacą sekcję dętą (Rolan Schaeffer -saksofon, Jochen Welsch -puzon).
Kameralnym duetem (harfa i dudy) jest przejmująca miniaturka ''Eliz Isa''.
''Oh, Kembe!'' to nagranie zarejestrowane z muzykami z Ugandy jakich Oppermann spotkał w Afryce po raz pierwszy przed 35-laty, grającymi na duduk i tablas. Sam Oppermann poza harfą, sięgnął w tym utworze także po banjo.
Jednak prawdziwym popisem Oppermanna na tym instrumencie okazuje się kolejny utwór (''New Shady Grove'') nagrany wraz z wirtuozami banjo: Rachelem Eddie i Jemmy Bluesteinem oraz Jorgenem Langiem grającym w tym nagraniu wyjątkowo na cytrze.
Dwie dłuższe formy na drugiej płycie zestawu ''The Winding Road'' to 12-minutowy''Mekong Journey Diary'' nagrany z muzykami ze Szkocji i jednoznacznie nawiązujący do tamtejszego folkloru, oraz ''Reflexions / Air Dance'' -transowe i niemal psychodeliczne nagranie.
W wielkim finale wieńczącym ponad dwuipółgodzinne spotkanie z muzyką Oppermanna (''Beatiful Turns / Grand Finale'') słyszymy m.in.koreańską sekcję bębnów w postaci muzyków zespołu Noreum Machi znanego nam z ''Ethno Port Festival 2012''.
''The Winding Road'' to muzyka zawierająca elementy folkloru z wszystkich niemal kontynentów. Wybitne kompozycje, piękne melodie i harmonie oraz pomysłowe, malownicze aranżacje. Na obu krążkach znajdziemy elementy bluesa, rocka, muzyki klasycznej, a także dużo elementów zaczerpniętych z tradycji ludowej Romów i Turcji.
Rüdiger Oppermann niczym dźwiękowy mag i muzyczny szaman, potrafi barwami swych kompozycji na ''The Winding Road'' wciągnąć słuchacza bez reszty.
skład:
Rüdiger Oppermann and The Global Players -różne instrumenty, różne składy
