Decision; Bluesnote; How Are Things In Glocca Morra?; Plain Jane; Sonnysphere
Nagrania z sesji mającej miejsce w legendarnym studio Van Gelder w grudniu 1956 roku jakie ukazały się na pierwszym albumie Sonny'ego Rollinsa dla Blue Note to historyczny zapis dokonań doskonałego kwintetu, w którego składzie znaleźli się m.in. Donald Byrd i doskonały perkusista Max Roach.
Pięć tematów wypełniających płytę to doskonała wizytówka Rollinsa z połowu lat 50-tych, mającego wówczas za sobą rozliczne sesje dla wytwórni Prestige, dziewięć albumów pod własnym nazwiskiem i już całkiem silną markę wyjątkowego tenorzysty wyróżnianego m.in. na łamach opiniotwórczego magazynu ''Down Beat'' i cenionego sidemana, o którego zabiegali najwięksi giganci jazzu tamtych lat.
Utrzymany w średnim tempie temat ''Decision'' jest typowym przykładem brzmienia wykreowanego przez Rudy'go Van Geldera i Blue Note. Słuchanie w tym nagraniu partii Rollinsa i świetnej solówki perkusyjnej Maxa Roacha w połowie utworu do dziś wywołuje dreszcze.
Rollins i Byrd świetnie dialogują podczas ''Bluesnote'', ukazującym niezwykłą chemię jaka panowała wówczas między młodymi jazzmanami. Solo fortepianowe wyśmienitego Wyntona Kelly, gromy perkusyjne Maxa Roacha i solowa impresja kontrabasu Gene Rameya... Klasyka klasyki!
Pierwszą stronę płyty winylowej zamyka cudna ballada ''How Are Things In Glocca Morra?'' Burtona Lane'a będąca jazzową transkrypcją popularnej piosenki z broadwayowskiego musicalu ''Finian's Rainbow''. Dzięki tej interpretacji Kwintet Rollinsa sprawił, iż w późniejszych latach po temat ten sięgały całe rzesze artystów jak choćby: Petula Clark, Bing Crosby czy Barbra Streisand.
Druga część płyty to dwa bardziej rozbudowane, 10-minutowe utwory: nasycony mnóstwem improwizowanych solówek każdego z instrumentalistów ''Plain Jane'', oraz doskonały ''Sonnysphere'' z ''galopującym'' kontrabasem Gene Rameya.
Trudno uwierzyć słuchając tych nagrań, iż Sonny Rollins najlepsze lata miał wówczas dopiero przed sobą, a na takie albumy jak seria przebojowych płyt dla RCA Victor:''What's New?'', ''Our Man In Jazz'' i ''The Bridge'' z 1962 roku, ''Sonny Meets Hawk!''(1963), oraz ''Now's The Time!'' i ''The Standard'' z roku 1964, przyszło wówczas czekać jeszcze kilka dobrych lat.
Płyty ''Sonny Rollins'' (1956) i ''Sonny Rollins Vol.2'' (1957) zostały wydane przez Blue Note w formie jednego dwupłytowego wydawnictwa w 2003 roku.
Pięć tematów wypełniających płytę to doskonała wizytówka Rollinsa z połowu lat 50-tych, mającego wówczas za sobą rozliczne sesje dla wytwórni Prestige, dziewięć albumów pod własnym nazwiskiem i już całkiem silną markę wyjątkowego tenorzysty wyróżnianego m.in. na łamach opiniotwórczego magazynu ''Down Beat'' i cenionego sidemana, o którego zabiegali najwięksi giganci jazzu tamtych lat.
Utrzymany w średnim tempie temat ''Decision'' jest typowym przykładem brzmienia wykreowanego przez Rudy'go Van Geldera i Blue Note. Słuchanie w tym nagraniu partii Rollinsa i świetnej solówki perkusyjnej Maxa Roacha w połowie utworu do dziś wywołuje dreszcze.
Rollins i Byrd świetnie dialogują podczas ''Bluesnote'', ukazującym niezwykłą chemię jaka panowała wówczas między młodymi jazzmanami. Solo fortepianowe wyśmienitego Wyntona Kelly, gromy perkusyjne Maxa Roacha i solowa impresja kontrabasu Gene Rameya... Klasyka klasyki!
Pierwszą stronę płyty winylowej zamyka cudna ballada ''How Are Things In Glocca Morra?'' Burtona Lane'a będąca jazzową transkrypcją popularnej piosenki z broadwayowskiego musicalu ''Finian's Rainbow''. Dzięki tej interpretacji Kwintet Rollinsa sprawił, iż w późniejszych latach po temat ten sięgały całe rzesze artystów jak choćby: Petula Clark, Bing Crosby czy Barbra Streisand.
Druga część płyty to dwa bardziej rozbudowane, 10-minutowe utwory: nasycony mnóstwem improwizowanych solówek każdego z instrumentalistów ''Plain Jane'', oraz doskonały ''Sonnysphere'' z ''galopującym'' kontrabasem Gene Rameya.
Trudno uwierzyć słuchając tych nagrań, iż Sonny Rollins najlepsze lata miał wówczas dopiero przed sobą, a na takie albumy jak seria przebojowych płyt dla RCA Victor:''What's New?'', ''Our Man In Jazz'' i ''The Bridge'' z 1962 roku, ''Sonny Meets Hawk!''(1963), oraz ''Now's The Time!'' i ''The Standard'' z roku 1964, przyszło wówczas czekać jeszcze kilka dobrych lat.
Płyty ''Sonny Rollins'' (1956) i ''Sonny Rollins Vol.2'' (1957) zostały wydane przez Blue Note w formie jednego dwupłytowego wydawnictwa w 2003 roku.
skład:
Sonny Rollins - saksofon
Donald Byrd - trąbka
Wynton Kelly - fortepian
Gene Ramey - kontrabas
Max Roach - perkusja
