Piano Variations: David Benoit: Napa Crossroads Overture; Annd Sajdera: Rashid; Alon Yavnai & The NDR Bigband: Shir Ahava; Eric Reed: Rhythm-a-Ning; Steve Kuhn Trio: Promises Kept; Mike Levine: Gettin' Ready; Ahmad Jamal: Autumn Rain; Lynne Arriale: Arise; Kevin Toney 3: New American Suite; Chick Corea:Solo Continuum 42; Michel Camilo: The Sidewinder; Charlie Haden/Hank Jones: Come Sunday; Chick Corea/Eddie Gomez/Paul Motian: Puccini's Walk; Taurey Butler: Grandpa Ted's Tune; Alfredo Rodriguez:Transculturation; Kenny Werner: Balloons; Summer Variations: Hristo Vitchev/Weber Iago: Prelude to the Crepuscular Rays; Incognito: Rivers on the Sun; Gregoire Maret: Lucilla's Dream; Brian Bromberg: Does Anybody Really Know; Cassandra Wilson: No More Blues; Paul Brown: As Clear as Day; Mike Stern: Cameroon; Eddie Gomez: Arianna; Steve Oliver: World Citizen; Kenny Garrett: Detroit; Frank Gambale: Open Your Mind; Matt Wilson's Arts & Crafts: No Outerwear; Gregory Porter: Painted on Canvas; Ravi Coltrane: Marilyn & Tammy; Hulon: Do You Feel Me; Jerry Douglas: So Here We Are
W specjalnej wrześniowej (2012) edycji magazynu ''Jazziz'' dla prenumeratorów przeczytać można m.in. wywiad Jamie Culluma z Paulem McCartneyem dotyczący jego ostatniej płyty wypełnionej w większości standardami, ciekawy artykuł ''Paul Simon dołącza do Wyntona Marsalisa'', ogromną ilość publikacji na temat m.in.Sonny'ego Rollinsa, Kenny'ego Garretta, Matta Wilsona i mnóstwo recenzji płyt wydanych w ciągu ostatnich tygodni. Pośród tych ostatnich znajdziemy m.in. ciekawe przeglądy ostatnich albumów Kenny'ego Garretta (''Seeds From The Underground'', 2012), Franka Gambale (''Soulmine'', 2012), Matta Wilsona (''An Attitude For Grattitude'', 2012), Paula Browna (''The Funky Joint'', 2012) i Kate McGarry (''Girl Talk'', 2012). ''Jazziz'' to mnóstwo bezcennych informacji zamieszczonych w formie recenzji, wywiadów, felietonów, relacji i biografii. Dla magazynu piszą wybitni dziennikarze i recenzenci, dla których zarówno historia jazzu jak i najnowsze trendy muzyki improwizowanej, nie mają żadnych tajemnic. Artykuły umieszczone na łamach magazynu są wciągające i mimo iz zawierają w sobie mnóstwo szczegółowych i fachowych informacji pozbawione są pseudo profesjonalnego bełkotu charakteryzującego większość publikacji na temat jazzu.
Do specjalnego numeru ''Summer 2012'' (volume 29 number 06) dołączono dwie wspaniałe płyty CD, wydane w jednym opakowaniu.
Pierwsza z nich nosi tytuł ''Summer Variations'' i wypełnia ją 16 nagrań. Zgodnie z zamysłem tematycznym mamy do czynienia z utworami, w których wiodącym instrumentem jest fortepian. Pośród nagrań pochodzących z niedawno wydanych albumów znajdziemy m.in. ''Autumn Rain'' Ahmada Jamala z płyty ''Blue Moon'' jaka ukazała się w lutym 2012. To płyta, na którą miłośnicy legendarnego pianisty czekali ponad 3 lata, a w nagraniu jej wspomogli Jamala znani m.in. z współpracy z Wyntonem Marsalisem i Cassandrą Wilson basista Reginald Veal i perkusista Herlin Riley oraz były członek Weather Report -perkusjonalista Manolo Badrena.
Inną legendą pianistyki jazzowej, jaka od lat regularnie wydaje płyty jest Chick Corea. Do września 2012 roku ukazały się dwa podwójne albumy firmowane jego nazwiskiem: ''The Continents'' (2012) wydany przez wytwórnię płytową specjalizującą się w muzyce klasycznej Deutsche Grammophon, oraz ''Further Explorations'' (2012). Na pierwszym z wymienionych albumów Chick Corea odsłania zarówno swoje kompozytorskie oblicze, jak i oblicze jazzowego instrumentalisty, ukazując wizję muzyki jazzowej, latynoskiej i klasycznej, nadając wszystkim interpretacjom piętno indywidualnego stylu. Z tego albumu na płytę ''Piano Variations''wybrano impresję fortepianową ''Solo Continuum 42''.
Inne wydawnictwo Corei anno domini 2012 to koncertowy album firmowany przez trzech wyśmienitych artystów: C.Corea, Eddie Gomeza i nieodżałowanego Paula Motiana: ''Further Explorations'' inspirowany muzyką Billa Evansa. Album został złożony z materiału nagranego w czasie dwutygodniowych występów muzyków w klubie Blue Note w Nowym Yorku, a na kompilacyjną płytę wybrano z niego temat''Puccini's Walk''.
Druga płyta podwójnego zestawu ''Summer 2012'' zatytułowana ''Summer Variations'' przynosi 16 nagrań ukazujących niezwykle rozległy wachlarz nagrań wybranych z płyt będących bestsellerami jazzowymi ostatnich tygodni.
Z debiutanckiej płyty wirtuoza harmonijki ustnej Greogoire Mareta znanego w Polsce m.in. z współpracy z Markiem Napiórkowskim (''Wolno'', 2070), Robertem Kubiszynem (''Before Sunrise'', 2010) i Krzysztofem Herdzinem (''Looking For Ballance'', 2011) wybrano utwór ''Lucilla's Dream''.
Niezwykle płodnym fonograficznie artystą w 2012 roku jest gitarzysta Brian Bromberg. Niemal jednocześnie ukazały się wcześniej dostępne tylko w Japonii, na nowo zmiksowane i wydane w zupełnie świeżej bogatszej edycji na całym świecie płyty ''Bromberg Plays Hendrix'' (2012) i '' In The Spirit Of Jobim'' (2012), oraz album ''Compared To That'' (2012).
Briana Bromberga świat poznał w 1979 roku, kiedy Marc Johnson -wspaniały basista Billa Evansa, usłyszał jego grę i bez wahania polecił Bromberga samemu Stanowi Getzowi W wyniku tego Gitarzysta dołączył do Kwintetu Stana Getza w grudniu 1979 roku. 19-letni wówczas Brian spędził prawie rok podróżując i koncertując po świecie z Getzem i jego zespołem. Po rocznym stażu w światowej klasy kwintecie propozycje współpracy z wysoko cenionym już basistą posypały się szerokim strumieniem. Od tego czasu Brian Bromberg współpracował m.in. z: Arturo Sandovalem, Billym Cobhamem, Dizzym Gillespie, Eddie Harrisem, Ernie Wattsem, Freddie Hubbardem, Georgem Bensonem, Georgem Dukem, Gerry Mulliganem, Herbie Hancockiem, Horace Silverem, Joshua Redmanem, Kenny Garrettem, Kirkiem Whalumem, Lionelem Hamptonem, Stanleyem Clarke, Joe Lovano i wieloma innymi artystami ''z najwyższej półki''. Pierwszy solowy album Bromberga: ''New Day'' (1986) został entuzjastycznie przyjęty na całym świecie a krytycy zaczęli postrzegaćać Basistę jako niezwykłego innowatora ukazującego zupełnie nowe oblicze gitary basowej i traktowania instrumentu w nieznany wcześniej sposób. Ważnym etapem działalności muzyka w roli kontrabasisty był udział w projekcie pianisty Mike Garsona, gdzie w klasycznym kwartecie jazzowym zarejestrowano w 1992 roku kompozycje m.in.Milesa Davisa, Irvinga Berlina i George'a Gershwina. Materiał w rewelacyjnej audiofilskiej formie ukazał się w roku 2008 na płycie: ''Mike Garson's Jazz Hat'' (2008). W roku 1998 Brian miał swój pierwszy # 1 na listach i trzy single z rzędu, które dotarły do 3 miejsca na listach przebojów. Nagrania Bromberga spędziły w tym czasie kolejnych 17 miesięcy na listach przebojów (8 miesięcy w pierwszej 10-tce, a niemal 6 miesięcy w Top 5). W roku 2002 Bromberg wydał płytę nagraną w tradycyjnym składzie tria jazzowego (''Wood'', 2002) wraz z Randy Waldman przy fortepianie i swym bratem Davidem Brombergiem na perkusji, będący mieszanką standardów jazzowych i klasyki muzyki popularnej od Cole Portera do Beatlesów. Płyta nie tylko sprzedała się bardzo dobrze na całym świecie, ale także ukazała basistę jako wybitngo wirtuoza basu akustycznego i producenta nagrań. Album ''Wood'' uznany został jedną z najlepiej brzmiących płyt jazzowych i wykorzystywany był często jako płyta demonstarcyjna najwyższej audiofilskiej jakości sprzętu stereo. Jednym z najgłośniejszych projektów Briana Bromberga okazał się wydany jeszcze w tym samym roku album: ''Jaco'' (2002) poświęcony twórczości Jaco Pastoriusa.
W zestawie ''Summer Variations'' znalazło się nagranie pochodzące z płyty''Compared To That'': ''Does Anybody Really Now'' pierwotnie pochodzące z repertuaru pierwszego albumu grupy Chicago: ''Chicago Transit Authority'' (1969).
Z szóstego albumu gitarzysty i producenta Paula Browna ''Funky Joint'' (2012) wybrano tytuł ''As Clear as Day''. ''Funky Joint'' to płyta utrzymana w smooth jazzowym klimacie, jednak zawierająca w sobie elementy gitarowego grania w klimatach bluesa i folk, ale przede wszystkim naładowana funkiem i niezwykłą energią. Paul Brown jako jeden z niewielu muzyków jazzowych poszczycić się może umieszczeniem ponad pięćdziesięciu (!) nagrań na 1 miejscu radiowych list przebojów rozgłośni jazzowych. ''As Clear as Day'' znajdujący się na tej kompilacji to właśnie jedno z tych nagrań.
Doskonałe nagranie z płyty ''All Over the Place'' (2012) Mike'a Sterna: ''Cameroon''jest niewątpliwie kolejną wyjątkową ozdobą tego zestawu.
Natomiast pełną wdzięku, nasyconą klimatem nostalgii balladą w tym zbiorze ''przebojów lata'' :-) jest przepiękna ''Arianna'' Eddie Gomeza zachwycająca partią fortepianu, doskonałą stylową solówką kontrabasu i przede wszystkim uroczą, wzruszającą melodią.
Jedną z najwybitniejszych płyt jazzowych 2012 roku ''Seeds From The Underground''(2012) Kenny'ego Garretta na składance ''Summer Variations'' reprezentuje utwór''Detroit'', który alcista dedykuje swemu mentorowi: trębaczowi Marcusowi Belgrave. Zapewne trzaski starej płyty słyszane podczas nagrania miały spotęgować jego retrospektywny klimat. Pomimo ogromnej miłości jaką darzę brzmienie płyt winylowych, efekt ten w przypadku tej leniwie snującej się ballady, niestety najzwyczajniej przeszkadza mi podczas ponad czterech minut tego utworu. Szkoda, gdyż poprzez irytujące dźwięki usłyszeć tu można pięknie skonstruowane partie altowe, oraz nawiązujące do stylistyki gospel wokalizy gościnnie biorącej udział w tym nagraniu egzotycznej pieśniarki Sengbe Kona Khasu. Poza tym, oczywiście Garret gra doskonale, sprawiając wrażenie przekazywania cząstki swej osobowości poprzez dźwięki saksofonu. Album, z którego pochodzi to nagranie nie jest może swego rodzaju podsumowaniem jego dotychczasowej drogi -lecz na pewno płytą na której muzyk spoglądając wstecz, uświadamia sobie i słuchaczom -w jakim punkcie znalazł się dziś i co się do tego przyczyniło.
Kolejnym nagraniem w zestawie ''Summer Variations'' jest jeden z najbardziej przekonujących utworów z bestsellerowego albumu ''Soulmine'' (2012) Franka Gambale ''Open Your Mind'', w którym Gambale zbliżył się bardzo w sposobie artykulacji gitarowej do George'a Bensona.
Australijski gitarzysta Frank Gambale w wieku 20 lat wyemigrował do Stanów Zjednoczonych gdzie zyskał ogromną popularność w pierwszej połowie lat 80-tych. Wówczas to jego album: ''Brave New Guitar'' (1985) okazał się jedną z najchętniej kupowanych płyt gitarowych dziesięciolecia. Po współpracy z Jean-Luc Pontym w roku 1987 wstąpił w szeregi formacji Chick Corea Elektric Band, z którą nagrał 6 albumów. Wówczas to Corea opisał go w ten sposób:
Do specjalnego numeru ''Summer 2012'' (volume 29 number 06) dołączono dwie wspaniałe płyty CD, wydane w jednym opakowaniu.
Pierwsza z nich nosi tytuł ''Summer Variations'' i wypełnia ją 16 nagrań. Zgodnie z zamysłem tematycznym mamy do czynienia z utworami, w których wiodącym instrumentem jest fortepian. Pośród nagrań pochodzących z niedawno wydanych albumów znajdziemy m.in. ''Autumn Rain'' Ahmada Jamala z płyty ''Blue Moon'' jaka ukazała się w lutym 2012. To płyta, na którą miłośnicy legendarnego pianisty czekali ponad 3 lata, a w nagraniu jej wspomogli Jamala znani m.in. z współpracy z Wyntonem Marsalisem i Cassandrą Wilson basista Reginald Veal i perkusista Herlin Riley oraz były członek Weather Report -perkusjonalista Manolo Badrena.
Inną legendą pianistyki jazzowej, jaka od lat regularnie wydaje płyty jest Chick Corea. Do września 2012 roku ukazały się dwa podwójne albumy firmowane jego nazwiskiem: ''The Continents'' (2012) wydany przez wytwórnię płytową specjalizującą się w muzyce klasycznej Deutsche Grammophon, oraz ''Further Explorations'' (2012). Na pierwszym z wymienionych albumów Chick Corea odsłania zarówno swoje kompozytorskie oblicze, jak i oblicze jazzowego instrumentalisty, ukazując wizję muzyki jazzowej, latynoskiej i klasycznej, nadając wszystkim interpretacjom piętno indywidualnego stylu. Z tego albumu na płytę ''Piano Variations''wybrano impresję fortepianową ''Solo Continuum 42''.
Inne wydawnictwo Corei anno domini 2012 to koncertowy album firmowany przez trzech wyśmienitych artystów: C.Corea, Eddie Gomeza i nieodżałowanego Paula Motiana: ''Further Explorations'' inspirowany muzyką Billa Evansa. Album został złożony z materiału nagranego w czasie dwutygodniowych występów muzyków w klubie Blue Note w Nowym Yorku, a na kompilacyjną płytę wybrano z niego temat''Puccini's Walk''.
Druga płyta podwójnego zestawu ''Summer 2012'' zatytułowana ''Summer Variations'' przynosi 16 nagrań ukazujących niezwykle rozległy wachlarz nagrań wybranych z płyt będących bestsellerami jazzowymi ostatnich tygodni.
Z debiutanckiej płyty wirtuoza harmonijki ustnej Greogoire Mareta znanego w Polsce m.in. z współpracy z Markiem Napiórkowskim (''Wolno'', 2070), Robertem Kubiszynem (''Before Sunrise'', 2010) i Krzysztofem Herdzinem (''Looking For Ballance'', 2011) wybrano utwór ''Lucilla's Dream''.
Niezwykle płodnym fonograficznie artystą w 2012 roku jest gitarzysta Brian Bromberg. Niemal jednocześnie ukazały się wcześniej dostępne tylko w Japonii, na nowo zmiksowane i wydane w zupełnie świeżej bogatszej edycji na całym świecie płyty ''Bromberg Plays Hendrix'' (2012) i '' In The Spirit Of Jobim'' (2012), oraz album ''Compared To That'' (2012).
Briana Bromberga świat poznał w 1979 roku, kiedy Marc Johnson -wspaniały basista Billa Evansa, usłyszał jego grę i bez wahania polecił Bromberga samemu Stanowi Getzowi W wyniku tego Gitarzysta dołączył do Kwintetu Stana Getza w grudniu 1979 roku. 19-letni wówczas Brian spędził prawie rok podróżując i koncertując po świecie z Getzem i jego zespołem. Po rocznym stażu w światowej klasy kwintecie propozycje współpracy z wysoko cenionym już basistą posypały się szerokim strumieniem. Od tego czasu Brian Bromberg współpracował m.in. z: Arturo Sandovalem, Billym Cobhamem, Dizzym Gillespie, Eddie Harrisem, Ernie Wattsem, Freddie Hubbardem, Georgem Bensonem, Georgem Dukem, Gerry Mulliganem, Herbie Hancockiem, Horace Silverem, Joshua Redmanem, Kenny Garrettem, Kirkiem Whalumem, Lionelem Hamptonem, Stanleyem Clarke, Joe Lovano i wieloma innymi artystami ''z najwyższej półki''. Pierwszy solowy album Bromberga: ''New Day'' (1986) został entuzjastycznie przyjęty na całym świecie a krytycy zaczęli postrzegaćać Basistę jako niezwykłego innowatora ukazującego zupełnie nowe oblicze gitary basowej i traktowania instrumentu w nieznany wcześniej sposób. Ważnym etapem działalności muzyka w roli kontrabasisty był udział w projekcie pianisty Mike Garsona, gdzie w klasycznym kwartecie jazzowym zarejestrowano w 1992 roku kompozycje m.in.Milesa Davisa, Irvinga Berlina i George'a Gershwina. Materiał w rewelacyjnej audiofilskiej formie ukazał się w roku 2008 na płycie: ''Mike Garson's Jazz Hat'' (2008). W roku 1998 Brian miał swój pierwszy # 1 na listach i trzy single z rzędu, które dotarły do 3 miejsca na listach przebojów. Nagrania Bromberga spędziły w tym czasie kolejnych 17 miesięcy na listach przebojów (8 miesięcy w pierwszej 10-tce, a niemal 6 miesięcy w Top 5). W roku 2002 Bromberg wydał płytę nagraną w tradycyjnym składzie tria jazzowego (''Wood'', 2002) wraz z Randy Waldman przy fortepianie i swym bratem Davidem Brombergiem na perkusji, będący mieszanką standardów jazzowych i klasyki muzyki popularnej od Cole Portera do Beatlesów. Płyta nie tylko sprzedała się bardzo dobrze na całym świecie, ale także ukazała basistę jako wybitngo wirtuoza basu akustycznego i producenta nagrań. Album ''Wood'' uznany został jedną z najlepiej brzmiących płyt jazzowych i wykorzystywany był często jako płyta demonstarcyjna najwyższej audiofilskiej jakości sprzętu stereo. Jednym z najgłośniejszych projektów Briana Bromberga okazał się wydany jeszcze w tym samym roku album: ''Jaco'' (2002) poświęcony twórczości Jaco Pastoriusa.
W zestawie ''Summer Variations'' znalazło się nagranie pochodzące z płyty''Compared To That'': ''Does Anybody Really Now'' pierwotnie pochodzące z repertuaru pierwszego albumu grupy Chicago: ''Chicago Transit Authority'' (1969).
Z szóstego albumu gitarzysty i producenta Paula Browna ''Funky Joint'' (2012) wybrano tytuł ''As Clear as Day''. ''Funky Joint'' to płyta utrzymana w smooth jazzowym klimacie, jednak zawierająca w sobie elementy gitarowego grania w klimatach bluesa i folk, ale przede wszystkim naładowana funkiem i niezwykłą energią. Paul Brown jako jeden z niewielu muzyków jazzowych poszczycić się może umieszczeniem ponad pięćdziesięciu (!) nagrań na 1 miejscu radiowych list przebojów rozgłośni jazzowych. ''As Clear as Day'' znajdujący się na tej kompilacji to właśnie jedno z tych nagrań.
Doskonałe nagranie z płyty ''All Over the Place'' (2012) Mike'a Sterna: ''Cameroon''jest niewątpliwie kolejną wyjątkową ozdobą tego zestawu.
Natomiast pełną wdzięku, nasyconą klimatem nostalgii balladą w tym zbiorze ''przebojów lata'' :-) jest przepiękna ''Arianna'' Eddie Gomeza zachwycająca partią fortepianu, doskonałą stylową solówką kontrabasu i przede wszystkim uroczą, wzruszającą melodią.
Jedną z najwybitniejszych płyt jazzowych 2012 roku ''Seeds From The Underground''(2012) Kenny'ego Garretta na składance ''Summer Variations'' reprezentuje utwór''Detroit'', który alcista dedykuje swemu mentorowi: trębaczowi Marcusowi Belgrave. Zapewne trzaski starej płyty słyszane podczas nagrania miały spotęgować jego retrospektywny klimat. Pomimo ogromnej miłości jaką darzę brzmienie płyt winylowych, efekt ten w przypadku tej leniwie snującej się ballady, niestety najzwyczajniej przeszkadza mi podczas ponad czterech minut tego utworu. Szkoda, gdyż poprzez irytujące dźwięki usłyszeć tu można pięknie skonstruowane partie altowe, oraz nawiązujące do stylistyki gospel wokalizy gościnnie biorącej udział w tym nagraniu egzotycznej pieśniarki Sengbe Kona Khasu. Poza tym, oczywiście Garret gra doskonale, sprawiając wrażenie przekazywania cząstki swej osobowości poprzez dźwięki saksofonu. Album, z którego pochodzi to nagranie nie jest może swego rodzaju podsumowaniem jego dotychczasowej drogi -lecz na pewno płytą na której muzyk spoglądając wstecz, uświadamia sobie i słuchaczom -w jakim punkcie znalazł się dziś i co się do tego przyczyniło.
Kolejnym nagraniem w zestawie ''Summer Variations'' jest jeden z najbardziej przekonujących utworów z bestsellerowego albumu ''Soulmine'' (2012) Franka Gambale ''Open Your Mind'', w którym Gambale zbliżył się bardzo w sposobie artykulacji gitarowej do George'a Bensona.
Australijski gitarzysta Frank Gambale w wieku 20 lat wyemigrował do Stanów Zjednoczonych gdzie zyskał ogromną popularność w pierwszej połowie lat 80-tych. Wówczas to jego album: ''Brave New Guitar'' (1985) okazał się jedną z najchętniej kupowanych płyt gitarowych dziesięciolecia. Po współpracy z Jean-Luc Pontym w roku 1987 wstąpił w szeregi formacji Chick Corea Elektric Band, z którą nagrał 6 albumów. Wówczas to Corea opisał go w ten sposób:
''To jeden z najbardziej niesamowitych gitarzystów na świecie. Wszystko czego dotknie swą gitarą, potrafi zamienić w złoto''.
Nagrywał i koncertował również z takimi muzykami jak choćby gitarzyści: Steve Vai i Allan Holdsworth. Oprócz niezwykłej wirtuozerii stawiającej go na równi z największymi gitarzystami świata, nominowany do prestiżowej nagrody Grammy, Gambale jest także wybitnym kompozytorem i autorem wielu podręczników i książek opisujących szkołę gry na gitarze. Powszechnie uważa się go za twórcę techniki gitarowej sweeping, polegającej na prostej sekwencji dźwięków, podczas realizacji której należy przejść przez kilka kolejnych strun, stosując jednolity kierunek kostkowania. Olbrzymią popularność na świecie zyskał dzięki utworzeniu formacji Fusion Jazz Trio, a następnie The Natural High Trio z którymi koncertował na całym świecie. Był endorserem firmy Ibanez, która wypuściła na rynek model gitary sygnowany jego nazwiskiem. W 1989 roku podpisał umowę z wytwórnią płytową Victor, pod której labelem nagrał pięć albumów w latach 1989-2000. Z początkiem XXI wieku Gitarzysta założył własne wydawnictwo Wombat Records, wykupując też prawo do swych wcześniejszych nagrań. Nowy album Franka Gambale, z którego pochodzi umieszczone na tej kompilacji nagranie nagrany został wraz z kanadyjską wokalistką i autorką tekstów Boca (prywatnie żoną Gitarzysty).
Nowojorski perkusista Matt Wilson to postać, której magazyn ''Jazziz'', w numerze do którego dołączona została kompilacja ''Summer Variations'' poświęcił kilka stron, a jego postać ozdobiła okładkę jednego z poprzednich numerów magazynu (wcześniej znalazł się też na okładkach ''Downbeat'' i ''JazzTimes''). Jest dziś jednym z najbardziej znanych artystów jazzowych na świecie, którego charakteryzuje wyjątkowo melodyjny styl grania (co w przypadku perkusistów należy do rzadkości). Matt Wilson to także utalentowany kompozytor, lider zespołu, producent i wykładowca muzyczny. Miał okazję wystąpić w Białym Domu jako muzyk specjalnie uformowanej grupy All Star podczas koncertu jazzowego prowadzonego przez Prezydenta Baracka Obamę. W skład tej formacji weszli też m.in. Herbie Hancock, Dee Dee Bridgewater, Dianne Reeves, Chris Botti i Randy Brecker. Jest stałym współpracownikiem takich artystów jak choćby Joe Lovano, John Scofield, Charlie Haden i Lee Konitz, a poza tym w ciągu swej kariery koncertował m.in. z Elvisem Costello, Cedarem Waltonem, Johnem Zornem, Wynthonem Marsalisem, Michaelem Breckerem, Patem Metheny i Billem Frisellem. Dotychczas pojawił się na ponad 250 (!) płytach jako sideman i dorobił się dziewięciu płyt autorskich. Jego własnym projektem jest zespół Matt Wilson's Arts & Crafts, z którym nagrał ostatni album ''An Attitude For Gratitude'' (2011). Z tej właśnie płyty pochodzi nagranie ''No Outerwear''zamieszczone na tej składance.
Doskonałym zakończeniem albumu ''Summer 2012'' jest nagranie Jerry'ego Douglasa''So Here We Are'' pochodzące z płyty ''Traveler'' będące zaskakującym rockowym zakończeniem jazzowej kompilacji. Ostatnią jak dotąd płytę J.Douglasa wyprodukował nie byle kto, gdyż wielki Russ Titelman (odpowiedzialny również za produkcję albumów takich wykonawców jak Eric Clapton i Paul Simon). Nagrań jakie złożyły się na album dokonano w studiach w Nowym Orleanie, Nashville i Londynie, a gościnnie Douglasowi towarzyszą na płycie m.in. Eric Clapton, Paul Simon, Keb' Mo', Marc Cohn i Alison Krauss.
Płyty dołączone do wrześniowego numeru magazynu ''Jazziz'' są doskonałym dźwiękowym uzupełnieniem lektury a także wyśmienitą 150-minutową kompilacją aktualnych dokonań muzyki improwizowanej.
