Polaris; Lamia; Magnanimous Disguise; Park Slope; The Vagabond; Kaleidoscope Road; Treasure’s Past; March; A Story Often Told, Seldom Heard; Milano; Piano Etude No. 16.
"The Vagabond" to kolejny po "Space Time Continuum" (2015) album 35-letniego amerykańskiego pianisty, kompozytora i aranżera Aarona Diehla, na co dzień będącego dyrektorem muzycznym zespołu instrumentalnego znanej wokalistki Cecile McLorin Salvant, a kilka lat temu zasilającego koncertowy skład septetu Wyntona Marsalisa.
Aaron Diehl należy dziś do niewielkiej grupy pianistów jazzowych, wobec których określenie: "spadkobierca Billy'ego Strayhorna" nie jest nadużyciem. Muzyk dysponuje wyjątkową umiejętnością płynnego przechodzenia z gładkiego subtelnego dźwięku do niemal erupcji dźwiękowej. Walory te wyraźnie dostrzeżemy na nowej płycie artysty, która nagrana w formule jazzowego tria, w pełni odsłania jego niebywałe możliwości.
Wydany przez wytwórnię Mack Avenue album, wypełnia 7 autorskich kompozycji Diehla, oraz ciekawe wersje utworów Sir Rolanda Hanny, Johna Lewisa (Modern Jazz Quartet), ale też Phillipa Glassa i ...Sergiusza Prokofiewa. Fakt iż pianista śmiało zestawia utwory klasyczne z muzyką jazzową, wynika nie tylko z szerokich horyzontów artysty i starannego muzycznego wykształcenia (Diehl był uczniem nie tylko Kenny'ego Barrona i Erica Reeda, ale również słynnej rosyjskiej pianistki klasycznej Oxany Jabłońskiej), ale też z współpracy z samym Phillipem Glasem, czy koncertów z New York Philharmonic Orchestra, podczas których muzyk z powodzeniem wykonywał m.in. "Concert in F” George'a Gershwina.
"The Vagabond" zarejestrowano w Nowym Jorku w trzyosobowym składzie, w którym pianistę wspomagają: Paul Sikivie (kontrabas) i Gregory Hutchinson (perkusja).
Utwory zgromadzone na płycie odzwierciedlają rozliczne wpływy, którym uległ artysta i zawierają mnóstwo nowych pomysłów powstałych na ich bazie.
Program płyty podzielony został niejako na dwie części. Set autorskich kompozycji Aarona Diehla kończy bardzo klasycyzujący utwór "Treasure's Past", stanowiąc znakomite wprowadzenie do fascynującej części albumu wypełnionej odkrywczymi interpretacjami Wielkich Mistrzów
W grze Diehla odnajdziemy pełen wachlarz tonalno-kolorystycznych możliwości fortepianu. Pianista zdaje się wykorzystywać możliwości instrumentu maksymalnie, bez jakichkolwiek ograniczeń technicznych.
Painista wraz z towarzyszącą sekcją: wywodzącym się podobnie jak Diehl z zespołu Cecile McLorin Salvant, intuicyjnym basistą Paulem Sikivie i doświadczonym perkusistą Gregorym Hutchinsonem (formacje m.in. Roya Hargroove'a, Joe Hendersona, Joshuy Redmana, Marka Whitefielda i Rodneya Whitakera), stanowią znakomite trio, łączące elementy europejskiej muzyki klasycznej z typowo amerykańskim idiomem jazzu.
Rozbudowane melodycznie tematy obfitują w szereg znakomitych solowych kreacji każdego z instrumentalistów.
"The Vagabond" to album inteligentny i pod każdym względem bardzo wysublimowany. By dostrzec pełnię blasku tej muzyki, nie wystarczy jednorazowe wysłuchanie płyty.
Album ukazał się 14 lutego 2020.
Robert Ratajczak
__________________________________________
Aaron Diehl: The Vagabond
CD 2020, Mack Avenue MAC1153
program:
1. Polaris
2. Lamia
3. Magnanimous Disguise
4. Park Slope
5. The Vagabond
6. Kaleidoscope Road
7. Treasure’s Past
8. March from Ten Pieces for Piano, Op. 12
9. A Story Often Told, Seldom Heard
10. Milano
11. Piano Etude No. 16
personel:
Aaron Diehl - fortpian
Paul Sikivie - kontrabas
Gregory Hutchinson - perkusja
__________________________________________
