Co Catches; Freifeld; All Move; Two Freds Are Free; Studio Chatter; Underblue; 3d k 01; 3d k 02; Kinds of Blue; Flamenco Catches; So How; Blue in Green.
OPIS:
Rozmaite okrągłe rocznice powstania wielkich muzycznych dzieł, niejednokrotnie są pretekstem dla stworzenia zupełnie nowych ich odsłon. Najczęściej są to bardziej rozbudowane i pełne twórczej inwencji projekty rozwijające zdawać by się mogło zamknięte już formy.
Przykładem takich działań były w ostatnim czasie choćby takie albumy jak "West Side Story Reimagined" (2018) Bobby'ego Sanabrii i Multiverse Big Band, czy "Sketches of Spain (Revisited)" Orberta Davisa i Chicago Jazz Philharmonic, a z kręgu muzyki rockowej świetny album Nguyena Le: "Celebrating The Dark Side of The Moon" (2014).
Przypadająca w 2019 roku 60-rocznica wydania pomnikowej płyty Milesa Davisa "Kind of Blue" również dla wielu kreatywnych artystów okazała się idealnym pretekstem do sięgnięcia po to dzieło i ukazanie go w nowej odsłonie, bądź stworzenie muzyki nim zainspirowanej.
''Kind Of Blue'' to bezwzględnie najpopularniejsza płyta jazzowa wszech czasów, w ciągu mijających od daty jej premiery w 1959 roku odkrywana przez kolejne pokolenia. Według pobieżnych wyliczeń wynika iż do roku 2009: "Kind Of Blue" sprzedał się w nakładzie ponad 3 mln egz. Na temat płyty napisano wiele książek, takich jak choćby: ''Kind Of Blue: The Making Of The Miles Davis Masterpiece” A.Kahna i J.Cobba, czy: “The Making Of Kind Of Blue'' E.Nisensona. W tym akurat przypadku określenia takie jak: kultowa czy legendarna są najwłaściwsze. To płyta -wzorzec, to płyta -symbol, to swoisty pomnik jazzowy. To płyta, od której każdy słuchacz powinien rozpocząć swą przygodę z muzyką zwaną jazzem.
Swoją wizję "Kind of Blue" przedstawił m.in. Jon Schapiro na nagranym pod szyldem Schapiro 17 podwójnym albumie "New Shoes: Kind of Blue at 60", oraz znakomity niemiecki tubista, kompozytor i band leader Carl Ludwig Hübsch, który z kolei stworzył rodzaj improwizowanej odpowiedzi na "Kind of Blue", angażując w przedsięwzięcie dziewięcioro doświadczonych improwizatorów z Kolonii.
Carl Ludwig Hübsch należy dziś do grona najbardziej znanych jazzowych tubistów w Europie. Niemiecki muzyk zapraszany był do udziału w przedsięwzięciach takich artystów jak m.in. Arthur Blythe, Lester Bowie, Jasper van't Hof, Hannes Zerbe, Tomasz Stańko czy Sebastian Gramss. Początkowo był klarnecistą, następnie perkusistą, by ostatecznie skierować swe muzyczne horyzonty na tubę. Mimo, iż jest to instrument, którego brzmienie wykorzystywało w swych składach wielu jazzmanów z Milesem Davisem i Henry Threadgillem na czele, trudno dziś wymienić jednym tchem wybitnych wirtuozów tego instrumentu, jak ma to miejsce w przypadku trąbki, saksofonu, czy nawet puzonu. Inaczej sytuacja wygląda w obrębie muzyki klasycznej; tutaj aż roi się od utworów w dużej mierze opartych na jej brzmieniu, że wymienię choćby "Obrazki z wystawy" Modesta Mussorgsky'ego, "Also sprach Zarathustra" i "Eine Alpensinfonie" Richarda Straussa czy dzieła Szostakowicza, Strawińskiego, Wagnera, Prokofiewa i Mahlera.
Carl Ludwig Hübsch, poszerza zakres brzmieniowy tuby analizując strukturę materialną instrumentu, traktując ją czasem jako instrument perkusyjny, uderzając i gładząc różnymi przedmiotami, a także grając przy użyciu ustników saksofonu lub bez ustnika, sycząc, jęcząc, śpiewając.
Po nagranej w trio z Pierre-Yvesem Martelem i Philipem Zoubekiem płycie "drought" (2016) i dwupłytowym albumie "Rowetor 04 & 03", którego powstanie zainspirowała twórczość gitarzysty Keitha Rowe, w roku 2020 dotarły do nas kolejne dwie pozycje wzbogacające bogatą dyskografię muzyka.
Pierwsza z nich to piąta płyta prowadzonej przez muzyka formacji The Longrun Development of the Universe: "For Misha", dedykowana zmarłemu w 2017 roku holenderskiemu pianiście i kompozytorowi Mishy Mengelbergow.
Druga to właśnie album "Artblau - Other Kinds of Blue", będąca rodzajem przeniesienia ducha "Kind of Blue" na poziom awangardy i free jazzu.
Płytę wypełnia 11 zupełnie nowych kompozycji, oraz kończąca program odkrywcza transkrypcja utworu Milesa Davisa "Blue In Green".
10-osobowy skład zaangażowany w przedsięwzięcie to grupa muzyków doskonale odnajdujących się w formule zbiorowej improwizacji. Oczywiście stylistycznie zawartość "Artblau - Other Kinds of Blue" mimo licznych nawiązań w zakresie melodyki (choćby podczas prawdziwej perełki na płycie, utworu skrzypaczki Akiko Ahrendt: "Kinds of Blue"), dalece odbiega od formuły historycznego albumu Davisa. Jednak dziesięciorgu niemieckim improwizatorom udało się przeszczepić ducha tej muzyki w zupełnie inną konwencję.
Kompozycje Hübscha, ale też wiolonczelistki Elisabeth Coudoux, saksofonistów Leonharda Huhna i Salima Javaida, puzonisty Matthiasa Muche, oraz wspomnianej Akiko Ahrendt, to otwarte formy do których każdy z muzyków dodaje swój idealnie dopasowany do całości składnik.
Free jazzowa wizja "Kind of Blue" Carla Ludwiga Hübscha, to porcja znakomitej, pełnej inwencji improwizacji, a zarazem łakomy kąsek dla miłośników awangardy.
Album ukazał się 15 marca 2020.
Robert Ratajczak
__________________________________________
Carl Ludwig Hübsch: Artblau - Other Kinds of Blue
CD, Impakt 018
program:
1. Co Catches
2. Freifeld
3. All Move
4. Two Freds Are Free
5. Studio Chatter
6. Underblue
7. 3d k 01
8. 3d k 02
9. Kinds of Blue
10. Flamenco Catches
11. So How
12. Blue in Green
personel:
Angelika Sheridan - flety
Salim Javaid, Leonhard Huhn - saksofony
Matthias Muche - puzon
Carl Ludwig Hübsch - tuba, głos
Philip Zoubek - fortepian
Akiko Ahrendt - skrzypce
Elisabeth Coudoux - wiolonczela
Constantin Herzog - kontrabas
Etienne Nillesen - extended snare drum
__________________________________________
